ตกลงเรื่องมันจบหรือไม่จบกันแน่

การที่คำพูดหรือการกระทำของคนหนึ่งคน ที่เราจบเรื่องกับเขาไปแล้ว
มันยังสร้าง effect ให้เกิดขึ้นได้ ... ทำไม ...
บางที เขาก็ไม่ได้ทำอะไร แค่เห็นหน้าก็หวั่นไหวซะแล้ว
อะไรๆ พุ่งพรวดพราดขึ้นมา จับแทบไม่ทัน
เอ..เรื่อง .. มันแค่ถูกหมกไว้รึเปล่าวะ
สงสัยเรายังไม่ได้พิจารณามันให้นานพอ ไว้ว่างๆ ต้องงัดขึ้นมาดูใหม่

จะว่าไป มันก็เป็นเหมือนแบบฝึกหัดชั้นเยี่ยม ที่หาได้ยากจริงๆ
อารมณ์พรรค์นี้ ไม่ได้เกิดขึ้นกับเราบ่อยๆ
ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี .. เดี๋ยวเราอุทิศส่วนกุศลไปให้ก็แล้วกัน
เค้าเรียกว่าอะไรนะ อ้อ แผ่เมตตา ...

มันยังช่วยให้เราสามารถประเมินตัวเองได้
โดยไม่ต้องวิ่งไปหาพระวัดไหนๆ
ว่า สติที่ฝึกมามันยังไม่ดีพอ ...

มันดีพอ ที่จะเห็นบางสิ่งเกิดขึ้นชัดๆ ก่อนการเติมนั่น ใส่นี่
แต่มันยังไม่ดีพอ ที่จะเห็นตอนที่มันก่อตัวขึ้น ในจิตใต้สำนึก
ในหนังสือ mindful in plain English บอกไว้ว่า

"ทุกๆ ความคิดจะมีการก่อตัวขึ้นในจิตใต้สำนึกก่อนเสมอ

ถ้าฝึกดีๆ เราจะรู้สึกถึงมันได้ ก่อนความคิดจะมาถึง"
มันน่าจะดีกว่า ถ้ารู้ตัวได้เร็ว ในระดับนั้น
จะได้ใช้เวลาหาความบันเทิงกับปัจจุบันขณะ...น่าสนุก...

มนุษย์..เป็นสัตว์ที่อ่อนแอ และหลงตัวเอง
รัก โลภ โกรธ หลง เมื่อหยุดได้ ก็เกิดความพึงพอใจว่าเราเก่ง
กลายเป็นไปเพิ่มของที่มันมีมากอยู่แล้ว – the pride --
ตัวแทนของ pride คือ Lucifer ปีศาจใหญ่สุดของคริสต์
มันคือ ego ตัวที่ละยากสุดของพุทธ
เยี่ยมไปเลย หลุดจากตรงนั้น ก็มาติดตรงนี้
มันคงเหมือนเกมล่ะมั๊ง ด่านถัดไป ก็ต้องยากขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากนี้ไปมันเป็นเรื่องของการตั้งจุดมุ่งหมาย

และความตั้งใจ..ว่าเราจะต้องพยายามมากแค่ไหน เพื่อไปให้ถึง