ความรู้สึกของเสื้อแดง

วันนี้ผมใส่เสื้อแดง ก็ลุงกำนันบอกว่า ให้ใส่เสื้อแดงกันทั้งแผ่นดิน
ผมเป็นคนเคารพผู้หลักผู้ใหญ่ว่านอนสอนง่าย เลยไปรื้อทั้งบ้าน
ได้เสื้อแดงของพ่อมา 1 ตัว ทั้งบ้านมีตัวเดียวเป็นเสื้อที่เกี่ยวกับองค์กรหนึ่ง ..
ซึ่งต้องใช้ความกล้าหาญในการใส่มันออกมาจากบ้าน
ด้วยความรู้สึกเหมือนว่า กูกำลังกวนตีนไอ้พวกเสื้อแดงตัวจริง

ถึงที่ทำงาน คนที่รู้จักถามว่า พี่เสื้อแดงเหรอ (ทั้งๆ ที่มันชอบเสื้อแดง มันอาจรู้ว่าผมกวนตีน)
อีกคนบอกว่า เสื้อแดงมา ระเบิดมาแล้ว หนีเร็วๆ (นี่คือภาพของเสื้อแดงตอนนี้ พาล+อันตราย)
office ชั้นล่าง ตะโกนถามกัน มึงเสื้อแดงเหรอ แล้วทำท่าอยากเหยียบ
ตอนที่เดินผ่านพนักงานกลุ่มใหญ่ที่นั่งสูบบุหรี่กันอยู่สิน่ากลัว
ทุกคนมองผมเหมือนเป็นตัวประหลาด (มันจะไปดักกระทืบกูทีหลังไหมเนี่ย)

ทั้งโรงงานมีแค่ 2 คนที่ใส่เสื้อแดง
คนที่รักลุงกำนัน และเชื่อในสิ่งที่ลุงกำนันและนักวิชาการพูด
นับถือความทุ่มเทของพวกเขา และมวลมหาประชาชน
ผมอาจสร้างศัตรู โดยแค่ใส่เสื้อสีแดง (กูน่าจะเอาริบบิ้นธงชาติมาด้วย)
ผมรู้แล้วว่ามันต้องใช้ความมั่นใจในตัวเองสูงมาก

ความจริงคือ .. ทุกวันนี้ เสื้อแดงตัวจริงไม่กล้าเอาเสื้อแดงมาใส่แล้ว
เพราะพวกเขาเองที่ทำให้สีนี้เสียหาย (เลยไปทำให้สีขาวเสียหายต่อ)
แต่พวกเรา กปปส. จะเอาสีแดงกลับคืนมา .. ชัดไหมครับ คุณเสื้อแดงทั้งหลาย

และเชื่อเถอะว่า ผมจะใส่มันในเทศกาลตรุษจีน แค่วันเดียว
(กูยังไม่อยากถูกเหยียบฟรี แต่ก็ชอบใจที่ได้เห็นสีหน้าไม่พอใจของพวกเขา).