หยุดโกรธ (จริงดิ)

ความเดือดดาล มักจะมาจากจินตนาการด้านอีโก้ ที่ถูกกระทบกระทั่ง
หยุดยาก แม้จะพยายามคิดใคร่ครวญด้วยเหตุผล
และเพราะมันมีเหตุผล เลยระเบิดใส่ใครไม่ได้
(อย่างน้อยก็เหตุผลในการควบคุมอารมณ์ และการแสดงออก)
มันเลยเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เรา ยึดตัวตนกับเหตุผลกันมาตั้งแต่เกิด

กู สำคัญ .. ถ้ากูไม่สำคัญขึ้นมาล่ะ (เปรียบเทียบระหว่างเวลา)
กู เป็นคนมีเหตุผล .. จึงแสดงความไม่มีเหตุผลออกมาไม่ได้

มันกลายเป็นเรื่องฝังใจ อะไรที่ไม่สามารถอธิบายได้ ย่อมทำไม่ได้ไปด้วย
เหรอ .. บางที ก็ไม่มีใครต้องการคำอธิบายหรอกครับ
มันอาจมีแต่ผมกับคนอีกไม่เท่าไหร ที่ต้องการคำอธิบายสำหรับทุกสิ่ง
เพื่อไม่ต้องการติดค้างกับทุกเรื่อง

มันเป็นชีวิตที่ยากพอดู ...
เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ต้องการอธิบายอะไร หรือมันไม่แคร์ก็ไม่รู้นะ
แล้วมันสำคัญตรงไหน ผลลัพธ์คือ ผมจะไม่ได้รับคำอธิบายเหมือนกัน
แต่ เรา ก็ต้องเป็นตัวเราอยู่ดี แน่วแน่กับความเป็นตัวเองไว้
การตายบนจุดยืนของตัวเอง เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจ .. ใช่ มั่นใจหน่อย

…………………………………………………………………………………

แรกๆ ของการรู้ตัวว่าเดือดดาล
มันจะของขึ้นบ่อยๆ ความคิดก่อตัวเป็นรูปร่างทุก 5 นาที หรือถี่กว่านั้น
(ความคิดจิตใจคนมันเร็วมาก บางทีวัดเป็น millisec. ยังไม่ได้ คุณเข้าใจนะ)
มันจะเหมือนมีพายุแล่นพล่านอยู่ในตัว พยายามหาทางออก
ต้องการอาละวาด มีพลังงานบีบอัดอยู่เหลือเฟือ พร้อมปลดปล่อย

ความแน่คือ คุณเก็บมันไว้ได้ไหม เอามันอยู่รึเปล่า
ผมมักจะหยุดคิดทันทีที่รู้ตัว แล้วดูความรู้สึกที่เกิด
การหายใจหนักๆ ยาวๆ ช่วยได้ ถ้าการดู หยุดไม่อยู่
บางที ของมันก็แรงเกินไป

พอผ่านไปสักชั่วโมง
ระยะเวลาที่ปรากฎจะห่างขึ้น ความรุนแรงจะน้อยลง
พอผ่านไปครึ่งวัน ระยะเวลาจะนานขึ้นอีก รุนแรงน้อยลงอีก
ผมเริ่มดูมันเฉยๆ ได้ โดยไม่ต้องไปพยายามควบคุมอะไร

ถึงจุดนี้ได้ ผมว่า ผมแน่ .. แต่นั่นมัน "กูเก่ง" อีกแล้ว
เอาล่ะ ผมเห็นความไม่เที่ยงของอารมณ์ เข้าใจมันชัดเจน
แต่ความเป็น “ตัวตนของกู” ไม่ลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้น
หิน เอาทับหญ้าไว้ ยกออกเมื่อไหร่หญ้าก็โตอีก เรื่อยไป
เอาน่า ผมมันก็มนุษย์คนหนึ่ง จะเอาอะไรนักหนา ได้แค่ไหนก็แค่นั้นแล้วกัน.

แปลศัพท์ .. โกรธ = ทุกสิ่งที่ไม่พอใจ (เศร้า เสียใจ ผิดหวัง โกรธ ความรู้สึกด้านลบทั้งหมด)