คุณเคยกลัวตัวเองไหม ..

เคยกลัวตัวเองไหม .. บางทีรู้สึกว่า กูคิดอะไรอยู่วะ กูจะเป็นบ้ารึเปล่าวะเนี่ย

มันคล้ายๆ กับเรากำลังวิ่งวุ่น หาแนวทางที่เหมาะสมกับเราที่สุด

ในการคิด ในการดำเนินไป ในการดำรงอยู่

เรื่องถูก-ผิด, ดี-ชั่ว, บุญ-บาป ผมมองว่ามันตัดสินกันให้ชัดเจนไม่ได้

ความถูกต้องและความดี pure ๆ มันเป็นโลกในอุดมคติ

มันคือความฝันถึง euthopia ของคนทุกยุค ทุกสมัย

อันนี้ญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยบอก ให้เรายอมรับว่ามันไม่มีจริงหรอกนะ..ไอ้หนู

นรก-สวรรค์ มันก็เป็นเรื่องที่พิสูจน์ด้วยวิทยาศาสตร์ไม่ได้  เหมือนเรื่องผีน่ะ

อะไรที่ไม่สามารถทำการทดลองทางวิทยาศาสตร์ได้ ก็ช่างหัวมันเถอะ สนใจมาก มันจะเยอะ

แต่เรื่องบุญบาปนี่ มันก็พอจะอธิบายได้ด้วยหลักของจิตวิทยา

เวลาที่เราทำอะไร สิ่งที่เกิดในความคิด ความรู้สึกสุขทุกข์ที่เกิดขึ้น ก็นั่นแหละ

แต่ก็นะ รู้ว่าฆ่าสัตว์แล้วมันจะทำให้ไม่สบายใจ ก็ยังฆ่างูเมื่อวันก่อน

มันเป็นสิ่งที่ต้องทำ ทั้งๆ ที่ไม่ได้อยากจะทำ

แต่เรา ไม่ได้บ้าพอที่จะปล่อยมันไว้ ไม่กล้าพอที่จะจับงูพิษไปปล่อย

แล้วมาลุ้นเอาว่าจะไปเหยียบมันวันไหน

เคยอ่านเจอ บางคนเขาไม่ยอมฆ่า แต่จับไปปล่อยแทน .. ซึ่งผมทำไม่ได้

มันจึงนำมาสู่ความคิดที่ว่า

คนทุกคน มีเหตุผลรองรับการกระทำของตัวเองเสมอ

เหตุผลที่เราคิดว่าเหมาะสม อาจเป็นเรื่องที่รับไม่ได้สำหรับคนอื่น

เหตุผลที่ดีของคนอื่น ก็อาจเป็นเรื่องที่เรายอมรับไม่ได้เหมือนกัน

มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมานั่งตั้งคำถามว่า

ทำไมมึงทำอย่างงี้กับกูวะ – ทำไมมึงคิดได้แค่นี้วะ -- ทำไมมึงถึงได้เฮงซวยขนาดนี้วะ

มันเป็นเรื่องของสถานการณ์ + พื้นฐานทางความคิดที่สั่งสมมายาวนาน ชั่วชีวิตของเขา

อย่าไปคิดว่า ถ้ากูเป็นมึง .. หรือ มึงลองมาเป็นกู ..

มันไม่มีทางที่จะคิดแทนกันได้ คนเราเติบโตมาในสภาพแวดล้อมต่างกัน

มันเป็นเรื่องของปัจเจกบุคคล ดี-เลว เอาอะไรวัด ..

มาตรฐานสังคมเหรอ โดยใคร .. เพื่อใคร ..