While I thought that I was learning how to live, I have been learning how to die - Leonardo da Vinci

บทความเหล่านี้ หากเป็นประโยชน์กับท่าน ผมก็ดีใจ หากจะนำไปใช้ที่อื่น ผมก็ยินดี แต่กรุณาอ้างอิงที่มานิดนึง จัดเป็นมารยาทพื้นฐานในการใช้บทความของผู้อื่นใน internet หลายเรื่องผมต้องค้นคว้า แปลเอกสาร ตรวจสอบความถูกต้อง กลั่นกรอง เรียบเรียง ใช้เวลา ใช้สมอง ใช้ประสบการณ์ การก๊อปไปเฉยๆ อาจทำให้คนอื่นคิดว่าคนที่นั่งคิดนั่งเขียนแทบตายห่ากลายเป็นคนก๊อป ผมเจอเพจที่เอาเรื่องของผมไปตัดโน่นนิดนี่หน่อยให้เป็นงานของตัวเอง ไม่อ้างอิงที่มา ไม่ละอายใจหรือ .. สงสัยอะไร comment ไว้ ผมจะมาตอบ แต่ถ้าใครมาแสดงความไพร่หรือด่าทอใครให้พื้นที่ของผมสกปรก ผมจะลบโดยไม่ลดตัวลงไปยุ่งเกี่ยว อยากระบายไปหาที่ของตัวเองครับ หมายังขี้เป็นที่เป็นทางเลยจ้ะ นี่ก็เคยเจอ ไม่รู้พ่อแม่สอนมายังไง!!!

วันอังคารที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2558

ลาก่อน



กี่ครั้งในชีวิต ที่คุณต้องลาจาก ใครสักคน
ไม่ว่ามันจะเป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบไหน
ไม่ว่าจะสามารถพูดออกมาเป็นคำๆ ได้หรือไม่
ไม่ว่าคุณจะเต็มใจรึเปล่า
ไม่ว่าคุณจะเข้าใจ หรือมีคำถามมากมาย
ไม่ว่าจะรักกันมากแค่ไหน
สุดท้าย มันก็ต้องจากลาอยู่ดี "ไม่มี" คำว่า "นิรันดร์"
การคิดว่า แล้วเราจะพบกันอีกครั้ง
บางครั้ง ก็กลายเป็นความหวังที่ไม่อาจจับต้อง
ความหวัง มักเป็นแรงขับในชีวิตของคนปกติทั่วไป
ผม ไม่ได้เป็นคนปกติ .. แต่ก็ไม่ถูกยกเว้น
..................................................................................
ดนตรีความยาว 52 วินาที
อคูสติคกีตาร์ กับเสียงฮาร์โมนิคที่โดดเด่น
ผมขอแนะนำให้หลับตาฟัง
ดื่มด่ำกับมัน ละเลียดไปทีละตัวโน๊ต
yngwie คิดอะไรอยู่ ผมไม่เห็นเข้าใจ
การลาจาก มันสวยงามได้ขนาดนี้เชียวเหรอ
เมื่อฟังดีๆ ก็จะพบร่องรอยของความปวดร้าว ซ่อนอยู่
ราวกับตกอยู่ในนรก วิญญาณถูกเผาไหม้ ด้วยไฟที่ไม่มีวันดับ
ความเศร้า เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที
ดำรงอยู่ เนิ่นนาน จนประมาณเวลาไม่ได้.

ไม่มีความคิดเห็น: