มันต่างกันมาก ...
กับการได้เห็นเด็กมนุษย์ ลืมตา
คลานต้วมเตี้ยม เติบโต ช่วยตัวเองได้
และเราคาดหวังว่า เราจะตายไปก่อน
โดยไม่ต้องห่วงอะไร
มันเป็นธรรมดา ในโลกของมนุษย์.
กับการได้เห็นสัตว์ตัวน้อยๆ ลืมตา
คลานต้วมเตี้ยม เติบโต
และคาดหวังว่า เขาจะตายไปก่อนเรา
หาไม่แล้ว เราคงมีห่วง
เพราะเขาจะไม่วันช่วยตัวเองได้
มันช่างเป็นความงดงามที่สิ้นหวัง แต่สูงค่า
เชื่อเถอะว่า
หากย้อนเวลากลับไปได้ เราจะเลือกเหมือนเดิม
เพราะพวกเขา ทำให้เรา มีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต
เราอาจรู้สึกหดหู่นิดหน่อย
เวลาเห็นคน ร้องไห้ให้คนใกล้ชิดที่จากไป
แต่เราจะปล่อยโฮทันที
ที่เห็นใครก็ตาม โศกเศร้ากับสัตว์เลี้ยงที่จากไป
ไม่ว่าจะเป็นในหนัง ในหนังสือ
หรือในชีวิตจริง
ใครเป็นเหมือนผมบ้าง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น