ตื่นเช้า ไม่ใช่สดชื่นดี แต่มันง่วงชิบหายเลย .. ยัด ulsanic ไปก่อน แล้วให้น้ำเกลือ เสร็จ ยังเหลือเวลาอีกตั้ง 20 กว่านาที ถึงจะให้ cavumox ได้
ผมเลยเอาหมอนอันเล็กมาหนุน ตั้งนาฬิกาปลุกใหม่ แล้วนอนกอดเขา ทีแรกเขาอยู่ท่าหมอบๆ
พักนึงก็เอนหลังมาพิง อบอุ่น น่ารัก … เชื่อผมเถอะ
เวลาอยู่กับผม เขาน่ารักจริงๆ นะ
เช้านี้ มีข้าวคลุกปลาทู ปลาดุก ไข่ขาว ไม่กิน ..
งั้นไปอึกันก่อน เดินอยู่พักใหญ่ก็อึได้แล้ว มากพอสมควร เป็นสีเหลืองและเหลว
แต่ดูเขาสดชื่นกว่าเมื่อวาน .. กลับเข้าบ้าน ผมลองให้กัสเซน 1 ห่อ
กินครับแต่อ้วกในครึ่งชั่วโมง มีเลือดออกมานิดหน่อย (ตอนบ่าย ได้คุยกับคุณหมอวรรณพงศ์
ท่านว่า ถ้าเลือดแดง น่าจะเป็นจากช่องปากหรือแถวๆ คอ ถ้าจากกระเพาะมันจะดำ)
ก่อนแต่งตัวผมก็นึกได้ เหลือเวลาอีก 6-7 นาที เอาข้าวเขาไป
เอาไข่ขาวออก ใส่น้ำ ใส่เครื่องปั่น มันจะได้ไม่ระคายเคืองกระเพาะมากนัก
ถ้าเขากิน
เที่ยง กลับมาเจออึไหลเองอีก วันนี้สีเหลืองเหลวแต่มีเนื้อ
อาหารไม่กิน งั้นก็ยัด ulsanic เพื่อเก็บกระเพาะไว้ก่อน
แล้วนั่งเช็ดอึ พาไปฉี่ก็ไม่ยอมอึ เช็ดอึเสร็จก็ไปกินข้าวเที่ยงของตัวเอง
ได้อารมณ์สุดๆ .. ผมไม่ใช่คนแข็งแรงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ถ้าอดข้าวทั้งวันอย่างที่เคย ผมว่าร่างกายผมคงไม่ไหว
จับหยอดตาไปทีละอย่าง กว่าจะได้นั่ง โทรศัพท์ก็ปลุกพอดี
ผมตั้งไว้ครับ เมื่อก่อนผมได้นอนกลางวันราว 10 นาที
ตอนนี้กลัวว่าจะเพลินกับบ๊าคจนลืมเวลา เลยต้องใช้ แม้ไม่ได้นอน เอาล่ะ ยัด vetmedin แล้วกลับไปทำงาน ผมโชคดีนะที่ได้ทำงานใกล้บ้าน ไม่งั้นใครจะดูแลบ๊าค
หรือลูกคนอื่นๆ ที่จากไปแล้ว ในช่วงวิกฤติ
พอสักบ่ายโมงกว่า ผมก็โทรไปสุวรรณชาด ถามถึงว่า คุณหมอโทรมาแจ้งผลหรือเปล่า
เขาก็ให้หมอผู้หญิงคนนึงมาคุย ดูจากการพูดคุย คิดว่าไม่ใช่คุณหมอชาลินี
ก็แจ้งผลเลือดอย่างเดียว ผมรู้แล้วนี่ ถามถึงผลตรวจเนื้อเยื่อ เขาว่าไม่มี อ้าว
อะไรวะ ผมเลยขอคำปรึกษาเขาเรื่องอาการบ๊าค เขาก็ว่า ถ้าถ่ายเป็นน้ำควรให้น้ำเกลือ
ผมบอก ผมให้น้ำเกลือเข้าใต้ผิวหนังเช้า-เย็นอยู่ เขาก็ว่า งั้นอาจไม่พอ ควรต้องให้เข้าเส้นด้วย
....... คุยกับเขาแล้วแปลกๆ เกินไปนิด หมอใหม่รึเปล่า
อีกพักนึง ผมก็โทรขอคำปรึกษากับคุณหมอวรรณพงศ์
เล่าอาการต่างๆ ให้ท่านฟัง ท่านก็พูดถึงน้ำเกลือก่อนเลย แล้วถามผมว่า เดินได้มั๊ย
กินน้ำเองมั๊ย ถ้ากินน้อยก็ต้องป้อนด้วย จากนั้น แนะนำยาที่จะทำให้ลำไส้บีบรัดตัวมา
กับอาหารกระป๋อง i/d สำหรับหมาท้องเสีย ผมพูดถึงค่าแคลเซียมและฟอสฟอรัสในเลือด
ท่านว่าค่าแคลเซียมอาจเป็นมะเร็งได้นะ มีเนื้องอกตามตัวรึเปล่า ผมก็ว่ามี
ส่งเนื้อเยื่อตรวจอยู่ มะเร็งเลยเหรอ ท่านก็ว่า อาจจากไตก็ได้ด้วย อืม บ๊าคมีทั้ง
2 อย่าง แต่ทางโน้นไม่เห็นบอกค่าเม็ดเลือดขาว แล้วยังไงวะเนี่ย
ผมเลยขอนัดตรวจเลือดกับคุณหมอวรรณพงศ์วันพฤหัส
ซึ่งจะได้ผลเลือดวันศุกร์มืดๆ หรือวันเสาร์เช้า
จะได้เอาผลเลือดไปสุวรรณชาดวันเสาร์เย็น มีนัด ultrasound ครับ
พาลนึกหนักใจว่าจะทำไง ถ้ายังไม่หายอึไหล คิดไปคิดมา แพมเพิสน่าจะช่วยได้
แล้วนึกเสียดายแพมเพิส 2 แพ็กที่ผมใช้เหลือตอนไม่รู้ตัว ที่ผมทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล
ก็ใครจะไปคิดว่าต้องใช้อีกเล่า
รีบกลับบ้าน เพื่อจะได้เห็นหน้าบ๊าคให้เร็วที่สุด
ออกไปไม่เห็นไอ้ดำ ผมเลยฝากไส้กรอกคุณ รปภ. เขาไว้เลย เมื่อวันจันทร์เข้าไปหา
ร้องเรียก มันไม่ออกมา ผมต้องย้อนมาฝาก รปภ. เขาไว้ วันนี้ผมฝากไว้
มันกลับออกมายืนรอตรงแถวๆ ที่มันอยู่ ไม่ทันแล้วไอ้ดำเอ๊ย ไงๆ ก็ไปหาน้ายามเอานะ
ไปทุกวันอยู่แล้วนี่
ถึงบ้านก็เช็ดอึ แต่ไม่ลืมป้อนยาก่อน งานรัดตัวมากครับ
อะไรแทรกได้ตรงไหน แทรกไป เมื่อบ่ายผมโทรหาพ่อ พอดีวันนี้เขาไปซื้อของ
เขาก็ว่าถึงบ้านแล้ว ผมนั่งๆ นึก ถ้าผมไปเอายาตอนเย็น
พ่อผมเขาก็ไม่ให้ผมไปเองอยู่ดี เลยโทรหาเขาอีกรอบ วานให้เขาไปเอายาให้หน่อย
ตอนเย็นจะได้ไม่เสียเวลา จากนั้นก็โทรหาคุณหมอ ให้ช่วยจัดยาไว้ให้
เอาล่ะวันนี้ฝนไม่ตก ไปเดินเล่นกัน เดินตั้งนานก็ไม่อึ
ป๊าขี้เกียจเช็ดอะลูก .. มาเปิดกระป๋อง i/d เช็ดแม่
ไม่มีที่ดึงให้หน่อยเหรอวะ ปล้ำเสียเหนื่อย ต้องระวังบาดด้วย
เอาใส่ชามเอาน้ำร้อนใส่ แล้วบี้ให้มันเละๆ
จะได้ไม่ระคายเคืองกระเพาะอาหารมากนัก คิดยังงั้นครับ แต่ผมคิดผิด
ไม่ยอมกินครับ ดมๆ แล้วหันหนีเอาลิ้นแตะนิดนึง
ผมวางไว้แล้วเข้าครัวไปเอาอาหารจากกระป๋องใส่ทัพเพอร์แวร์เข้าตู้เย็น
ได้ยินเสียงพ่อดุไอ้เพชร ผมอาจทำให้เจ้านี่เสียนิสัย
บางครั้งที่บ๊าคกินไม่หมดหรือไม่กิน ผมจะเอาไปวางให้กินต่อ
มีอยู่ครั้งเมื่ออาทิตย์ก่อน ผมเปิดประตูทิ้งไว้ พาบ๊าคไปอึ
เจ้านี่วิ่งเข้าไปกินเองเฉยเลย ต้องดุ ทำงี้ไม่ได้ ต้องให้เอาไปให้เอง
ผมเลยต้องถามพ่อว่า ไอ้ที่กินไปนิดนึงน่ะ บ๊าคกินเองรึเปล่า
กินเองก็ยังดี คือ อยากกิน ยังกินได้เองอยู่ นึกถึงสก๊อตที่คนเอามาเยี่ยมตอนผมป่วย
ผมกินไม่เป็นน่ะ ไม่ชอบกลิ่นของพวกนี้ เลยไปงัดมาขวดนึง ใส่ถ้วยมาวางตรงหน้า ดมๆ
ครับ พอเอาลิ้นแตะ ไม่เอาแล้ว แต่อันนี้มันเป็นน้ำ
ผมเลยเอาไซริงค์ดูดแล้วป้อนไปได้สัก 5-6 cc พวกก็สะบัด ดิ้นหนี
อะไม่กินก็ไม่กิน ดีกว่าบังคับกันแล้วอ้วกอีก ผมหยิบชามไปวางให้ไอ้พลอย
พ่อเขาว่าสกปรก ผมก็บอก บ๊าคมันไม่ได้เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นไร พ่อเขาว่า
มันลุกตามมาแน่ะ ผมหันไป เขามายืนมองทำท่าสนใจ สายไปแล้วไอ้หนู
คราวหน้าคิดให้เร็วหน่อย
ก็ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ต้องคอยเช็ดอึให้เรื่อยๆ
งานมันเก๊าะช้า ไม่เช็ด พวกก็เอาก้นถูพื้นเอง ผมเลยจับเช็ดตัวทั้งตัวเลย พ่นยา
หวีผมแบบนอนๆ ไปละกัน วันนี้ป๊าสงสารบ๊าคว่ะ ท่าจะขี้แตกจนหมดแรง
พ่อซื้อผ้ายางมาให้แล้ว ลายการ์ตูนของเด็ก ผมเอาด้านสีขาวไว้ด้านบน
มันเลอะจะได้เห็นชัดๆ ผมว่าบ๊าคมัน hardcore มันไม่สนการ์ตูนหรอก
ทำเสร็จได้สักพัก เขาเดินขึ้นมาดมๆ แล้วนอน เออ ดีๆ แต่พักเดียวก็อึไหล ลุกหนีไป
ผมก็ก้มหน้าก้มตาเช็ดต่อ
เสร็จเรื่องทั้งหมด เขาไปอยู่ข้างหัวเตียง ผมไปประคบร้อนให้
เขาลุกหนี วันนี้ยังไงก็ไม่ยอม อ่ะปล่อยไปก่อน หนีไปนอนโน่น ใต้หน้าต่าง
ผมก็ไปกินข้าว หิวชิบ 3 ทุ่มแล้ว ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วกลับมาลองใหม่อีกครั้ง
คราวนี้ ผมเอาใส่ถุงผ้าให้ด้วย ยอมครับ คราวก่อนไม่ได้ใส่ถุง ไม่เห็นขัดขืนเลย
เสร็จจากการประคบ ผมก็นั่งอยู่ข้างๆ เขา ลูบๆ เขาหน่อย เขาว่าคนเราถ้ามีความสุข
อาการป่วยมันจะฟื้นตัวเร็วขึ้น คนกับหมาก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่ เขามีหัวใจนะคุณ
แต่วันนี้บ๊าคเปลี่ยนไป ก็เข้าใจ หมามันป่วย คงหงุดหงิด
รำคาญใจ กับอาการของตัวเองมากพอแล้ว คนยังเสือกมายุ่ง
เขาก็หนีไปอยู่ใต้เตียงด้านปลาย ไอ้ 2 ตัวนั่นเห่าหอน บ๊าคก็เห่าหอนตาม ยังมีอารมณ์เห่าหอนว่ะ
ผมก็ฉวยโอกาสอัดเสียงใส่โทรศัพท์ไว้ พักนึงก็มานอนบนที่นอน ผมลูบท้องให้
เขาก็หลับนะ มีฝัน บ่น พึมพำ แต่ด้วยความที่อึไหลเกือบตลอดเวลา และน่าจะปวดท้อง
เขาก็นอนหลับๆ ตื่น และเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ ทั้งคืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น