ตื่นราว 8.30 บ๊าคได้กินข้าวเช้าช้าอีกแล้ว
เขาอยู่บนที่นอนตอนผมรู้ตัว ผ้าห่มอยู่ใต้ตัว ผมลูบๆ เขาก็กระดิกหาง พอบอกหิวยัง
เขาผงกหัวมอง พอผมลุกบอกเขาว่า กินข้าวกัน เขาก็ลุกพรวด
กระโดดข้ามที่นอนผมมานั่งรอผมตักอาหารให้ พักนี้เหมือนเขารู้ว่าป๊าไม่ต้องไปทำงาน
ออกไปเดินโอ้เอ้ โยกโย้ ผมว่าเขารู้นะ หมาแยกแยะได้
ในขณะที่คนบางจำพวกแยกแยะไม่ค่อยได้ .. เสร็จก็ให้ยาแล้วนอนต่อ เหมือนเดิม .. คุณอาทั้งสอง
ไปตั้งแต่เช้า เห็นว่าไปธุระ อีก 2 วันจะกลับมาบ้านใหม่
ตื่นจริงๆ เอาเที่ยงกว่า หลับๆ ตื่นๆ น่ะครับ ไม่เคยนอนนานๆ
ขนาดนี้ มันก็เมื่อย กลิ้งไปกลิ้งมาไม่อยากลุก ไม่รู้จะลุกไปทำไมเท่านั้นเอง
นอนเอาแรง ไว้กินเหล้า นอนเอาบ้านเอาเมือง น้องผมเขาเห็นเงาเหมือนปลาจรเข้
ผมเลยเดินไปดูให้สบายใจ มันหนีไปแล้วแต่รอยโคลนขึ้นนี่ใช่เลย ค่อยยังชั่วหน่อย
เราเลยคิดว่า ถ้างูกัด มันคงดิ้นหนีได้สบายๆ เพราะเป็นปลาเกล็ดแข็ง และแรงมาก
ผมเคยจับเขาตอนอยู่ในกระชัง จับแทบไม่อยู่ แรงเยอะมากครับ น่าทึ่งที่เขารอดมาได้
เมื่อวานผมกลัวว่าเขาจะโดนซ็อตตาย ถ้าไม่โดนงูกินไปเสียก่อน
เราเลยคิดว่าจะหาเพื่อนให้ และปล่อยลูกปลาเพิ่มให้มีอาหารเพียงพอ
ปลาช่อนกับปลาดุกตัวเท่าแขนผม หายไป เสร็จงูเหลือมตัวอ้วนแน่ๆ
ไอ้น้องชายเขาชวนไปซื้อพวงมาลัยไปไหว้นักบุญร็อค
แล้วว่าจะไปดูปลาจรเข้ เขาว่าเห็นเยอะอยู่ ลูกมันตัวละ 100-120 ไม่แพง
เอามาปล่อยสัก 5 ตัว 10 ตัว เดี๋ยวก็โต ในเมืองรถเยอะเหลือเชื่อ
แต่พอเข้าตลาดกลับไม่มาก ไปซื้อพวงมาลัยกันก่อน 20 พวง น้องผมตกใจ ก็ว่าที่บ้าน
ที่ป่าช้าด้วย แล้วไปคอมเพล็กกัน ดูปลา มันมีขาย 2 ตัว ตัวละ 320 น้องผมเขาว่า
ไม่ใช่แล้ว เดี๋ยวเขาซื้อมาจากกรุงเทพดีกว่า
เขาจะซื้อสายกีต้าร์โปร่ง เอาใส่รถมาด้วย แต่ไม่ได้เล่น
เห็นว่าไม่ได้เปลี่ยนมาหลายปี น้องผมบ้ากีตาร์ไฟฟ้า เขามีกีตาร์ไฟฟ้า 3-4 ตัว
อคูสติกหลังเต่าอีกตัว กีตาร์โปร่งตัวนี้
คุณอาให้ไว้เพราะเห็นว่าน้องผมเป็นคนรักษาของ และชอบเล่นกีตาร์
เป็นกีตาร์ที่คุณอาใช้มาตั้งแต่บวชใหม่ๆ น่าจะอายุไม่ต่ำกว่า 30 ปี
แต่ดูแลรักษาดีมาก เสียงดีด้วย เป็นของ yamaha น้องผมก็รักษาอย่างดีเช่นเดียวกัน
เจ้าหลานชายเริ่มสนใจเพลงร็อค และเริ่มจับกีตาร์ เป็นกีตาร์จริงน่ะครับ ตัวเล็กๆ
สำหรับเด็ก เสียงดีมาก ไม่ใช่อูคูเลเลนะครับ ผมคิดว่ามีแวว
เพราะการส่งเสริมและมีอุปกรณ์พร้อม
พูดถึงอูคูเลเล ผมเดินดูๆ ที่ร้านขายเครื่องดนตรี
น้องผมเล่าว่า อย่างที่ไม้ดีมากๆ ก็ราวหมื่นกว่า ผมมองแล้วถามว่า เล่นอะไร
เขาก็หัวเราะ .. ความจริงผมก็ถามไม่ถูก เพราะเอาไปวัดกับกีตาร์ ผมมองไปถึงช่วงเสียงที่ทำได้
น้อยกว่ากีตาร์มาก จะเล่นไปทำไม มันมีขีดจำกัดมากเกินไป และไม่เหมาะกับเด็ก
เพราะเมื่อเจอของง่าย มันจะยากกว่าการเริ่มจากของยากเลย
ตอนที่น้องชายผมไปซื้อกีตาร์ให้หลานชาย คนขายเขาเชียร์อูคูเลเล น้องผมก็แค่บอกว่า
เสียงมันไม่ครบ แน่นอน กีตาร์ไฟฟ้าให้เสียงได้มากที่สุดในกลุ่มเครื่องดนตรียุคใหม่
สร้างทักษะได้มากกว่าเครื่องดนตรีชนิดอื่นๆ .. และแน่นอน
ผมรู้ดีว่าอูคูเลเลเป็นเครื่องสายอีกชนิดหนึ่งเท่านั้น
ผมไม่ควรเอามาเปรียบเทียบกับกีตาร์ คนที่คิดค้นมันขึ้นมาก็คงไม่พอใจ
ถ้ามีใครเอามันไปเปรียบเทียบกับกีตาร์ ก็มันคนละเรื่องกัน
น้องผมเสนอไอเดียที่จะซื้ออะไรไปย่างกินกัน
จะได้ไม่เบื่อและง่วง ชวนคุณน้ามากินเหล้าด้วยกัน ส่วนผมอยากกินเค้ก
น้องผมเขาก็ว่าดีเหมือนกัน เราเดินดูกัน 3 ร้าน สเวนเซ่น accessories มากเกินไป และส่วนใหญ่เราก็เล่นกันแต่ยี่ห้อนี้ ลองมาดู S&P มันก็ใหญ่เกินไป มาจบที่ dairy queen ขนาดกำลังเหมาะ
แต่เขาเพิ่งทำเสร็จ ต้องรอให้ set ตัวราว 10 นาที
เลยคิดว่าจะไปดูของกินกัน แต่ของน้อยมาก เลยตัดสินใจว่าไปดูที่แม็คโครดีกว่า
มาแวะซีเอ็ดฆ่าเวลา ผมดูๆ เจอการ์ดรูปสัตว์น่าสนใจ
เอาไปถามน้องชายว่ามีแล้วหรือยัง เขาหยิบดูแล้วว่าไม่ต้องเลย เป็นการ์ดอย่างนี้
กระจายเต็มบ้านกูเก็บไม่ไหว ลองมาดูอย่างอื่น เขาก็มาบอกว่า ไม่ต้องหรอก
เขาซื้อให้มากอยู่ เขาหยิบดูๆ แล้วว่า ไม่ดีพอ ผมเข้าใจ
เพราะส่วนใหญ่เขาพาเที่ยวทุกอาทิตย์ ถ้าไม่ไปคุมงานต่างจังหวัด ไปดูของจริง
สอนกันด้วยสัมผัสจริง
พอได้เค้ก เราก็มาแวะแม็คโคร เลือกของปิ้ง
เป็นโชคดีที่น้องผมเลือกเป็น ผมไม่เคยซื้อกับข้าว เราเอาหอยแครง ปลาหมึก
เนื้อสันโคขุนสไลด์ ไส้กรอกอีสาน ไส้กรอก ซื้อตอนหิวก็อยากได้มากๆ
จนน้องผมต้องบอกว่า เฮ้ยเยอะไปแล้ว
เราแวะที่วัด ไหว้นักบุญร็อคกับแม่พระ แล้วไปที่ป่าช้า
ไหว้พ่ออางค์ ป้า ก๋ง ย่า ชวด และคุณอา ถึงบ้าน น้องผมก็ไปเตรียมอาหาร
ส่วนผมเอาพวงมาลัยไปไหว้บนบ้านและแท่นพระข้างล่าง จัดการกับลูกบ๊าคให้เรียบร้อย
โทรหาคุณน้า 2 รอบ โดนว่า ว่าทำไมมาโทรเอาป่านนี้ ผมกะแล้วว่าต้องโดนว่า
ผมไม่ได้เอามือถือไปด้วย น้องผมไม่มีเบอร์ เลยมาโทรเอาเสียเย็น แต่คุณน้าก็ว่าจะมา
ผมไปอาบน้ำรอ ให้สดชื่นหน่อย เขาจุดพลุกัน
บ๊าคกลัวจนตัวสั่น น้องผมก็นั่งขำ กลัวตัวสั่นเลยเหรอวะ ผมมานั่งเช็ดหู
น้องชายเขาถาม ให้น้ำเกลือเหรอ ผมว่า ไม่ วันนี้ไม่เหมาะ ไม่รู้คุณน้าจะมาตอนไหน
เผื่อพรวดพราดลุกไปจะวุ่นวาย น้ำเกลือกระจาย กดห้ามเลือดไม่ทัน ผมว่า เช็ดหู
เขาถาม หูมึงหรือหูหมา ก็บอก หูกู ไอ้นี่ขี้สงสัย
คุณน้ามาราว 2 ทุ่ม น้องสาวกับเพื่อนเขามาด้วย
ก็เริ่มกันล่ะ เมากันเฮฮา หัวเราะกันลั่นบ้าน แรกๆ
จะฉะกันเรื่องการเมืองเสียด้วยซ้ำ เจ้าบ๊าคไม่สนใจ หลับได้ น้องสาวกับเพื่อนเขาไปแอบดู
แอบถ่ายรูปหมาห่มผ้าแพรเหลือแต่จมูก มันคงตลกดีล่ะมั๊ง
น้องสาวกับเพื่อนเขาไม่กินเหล้า ย่างอะไรกินกันไปแล้วกัน
ผมเลยเรียกน้องสาวไปเอาเค้กกิน จัดการเองนะ ของที่ซื้อมาย่าง ขนาดกินกัน 5 คน
ยังกินกันไม่หมด กินเหล้ากันไปลิตรครึ่ง 3 คน วันนี้กินได้สบายๆ แต่เมาชิบหาย
คุณน้าเขากลับตอนเที่ยงคืนกว่า ผมไม่ส่งนะ เดินไปส่งไม่ไหวว่ะ
มองหน้ากันกับน้องชาย ผมก็สรุปว่า วางไว้เงี้ย นอนเถอะว่ะ เช้าค่อยว่ากัน
ผมพาบ๊าคไปฉี่แบบทุลักทุเล แล้วหาทางปูที่นอนของตัวเอง ห่มผ้าให้บ๊าคอีกผืน
นอนลูบๆ เขาพักนึงก็หลับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น