While I thought that I was learning how to live, I have been learning how to die - Leonardo da Vinci

บทความเหล่านี้ หากเป็นประโยชน์กับท่าน ผมก็ดีใจ หากจะนำไปใช้ที่อื่น ผมก็ยินดี แต่กรุณาอ้างอิงที่มานิดนึง จัดเป็นมารยาทพื้นฐานในการใช้บทความของผู้อื่นใน internet หลายเรื่องผมต้องค้นคว้า แปลเอกสาร ตรวจสอบความถูกต้อง กลั่นกรอง เรียบเรียง ใช้เวลา ใช้สมอง ใช้ประสบการณ์ การก๊อปไปเฉยๆ อาจทำให้คนอื่นคิดว่าคนที่นั่งคิดนั่งเขียนแทบตายห่ากลายเป็นคนก๊อป ผมเจอเพจที่เอาเรื่องของผมไปตัดโน่นนิดนี่หน่อยให้เป็นงานของตัวเอง ไม่อ้างอิงที่มา ไม่ละอายใจหรือ .. สงสัยอะไร comment ไว้ ผมจะมาตอบ แต่ถ้าใครมาแสดงความไพร่หรือด่าทอใครให้พื้นที่ของผมสกปรก ผมจะลบโดยไม่ลดตัวลงไปยุ่งเกี่ยว อยากระบายไปหาที่ของตัวเองครับ หมายังขี้เป็นที่เป็นทางเลยจ้ะ นี่ก็เคยเจอ ไม่รู้พ่อแม่สอนมายังไง!!!

วันอังคารที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

รักสัตว์ๆ เลย..ภาค 2


.. เรื่องของไอ้เสือ หมารุ่นคุณก๋ง ..

ทีแรกผมคิดว่า เรื่องหมาๆ เอาม้วนเดียวจบ เรื่องเดียวก็เต็มกลืนแล้วครับ เพราะมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากๆ สำหรับผม พอดีคุยกับพ่อเรื่องเก่าๆ ท่านเล่าให้ฟังถึงหมาตัวหนึ่งที่บ้านเราเคยเลี้ยง  ตั้งแต่ตอนก๋งยังอยู่โน่นแน่ะครับ ดูเหมือนเจ้าหมาตัวนี้ จะเป็นที่ประทับใจของทุกๆ คนในบ้าน คนรุ่นพ่อผม เคยพูดถึงไอ้เสือทุกคน ไม่ว่าจะเป็นป้า หรือคุณอาแท้ๆ ที่อยู่บ้านข้างๆ ทุกคนจะจดจำเขาได้ ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่ผ่านมานานมากแล้ว

ก่อนอื่น คุณต้อง built ความคิดของคุณย้อนกลับไป ในราวปี 2503 .. 50 กว่าปีก่อน .. ในสมัยนั้น คนทั่วไปไม่ได้เลี้ยงหมาเหมือนคนทุกวันนี้ ไม่มีอาหารหมา ไม่มีสัตวแพทย์ ไม่มียาสำหรับหมา ถ้าเขาป่วย ก็เป็นเรื่องต้องทำใจ เขากินข้าวหม้อเดียวกับคน กินกับข้าวแบบเดียวกับที่เจ้านายเขากิน เขาจะมีหน้าที่และความรับผิดชอบเป็นของตัวเอง เขาต้องดูแลบ้าน นอนเฝ้าที่หัวบันได วิ่งไปท้องนากับเจ้านายเขา ไปทุกที่ๆ เจ้านายเขาไป คอยปกป้องเจ้านายของเขาจากสัตว์อันตราย หรือแม้แต่คน ซึ่งอันตรายมากกว่าสัตว์ .. ด้วยชีวิตของเขา

ไอ้เสือ .. เป็นหมาไทยพันธุ์ทาง ตัวใหญ่หนา ขาโต ลายเหมือนเสือ เป็นผู้หญิง เขาจึงได้ชื่อตามสีขนของเขา มีคนเอามาให้ก๋งตั้งแต่เขายังเป็นลูกหมา พ่อเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นพ่ออายุราว 20 กว่า บ้านปลูกอยู่ริมคลอง ตัวบ้านครึ่งหนึ่งยื่นลงไปในน้ำ ประตูหน้าต่างเป็นค้ำแผง หลังคามุงจาก มีบันไดขึ้นบ้าน 3 ขั้น มีทางเดินรอบบ้าน เชื่อมต่อไปนอกชานหลังบ้านที่อยู่ในน้ำ ซึ่งป้าปลูกกุหลาบใส่กระถางไว้เยอะแยะ ไอ้เสือจะเดินตรวจตรา ทำหน้าที่ security เป็นช่วงๆ แต่ที่นอนประจำของเขาจะอยู่ข้างบันไดบนบ้าน แทนที่จะเป็นสวนกุหลาบที่ร่มรื่นกว่า นิสัยของเขา จะเป็นเด็กดี เชื่อฟัง เรียบร้อยและเชื่องมาก เฉพาะกับคนในบ้านเท่านั้นนะครับ

เวลาเอาข้าวให้กิน พ่อบอกว่าต้องเชิญเขาด้วย ถ้าไม่บอกว่า เสือ มากินข้าว เขาก็จะนอนมองอยู่อย่างนั้น ถ้าก๋งไปท้องนา เขาก็จะวิ่งตามไปกับก๋ง ไปช่วยจับหนูที่มากินข้าวในนา สนุกสนาน  แต่ถ้าไม่มีใครอยู่บ้านเลย ก็แค่บอกเขา เสือเฝ้าบ้านนะ เขาก็จะไปนอนรอบนบ้านข้างบันได ที่ประจำของเขา รอจนกว่าจะกลับ .. คนที่เดินผ่านหลังบ้านจะรู้กัน อย่าส่งเสียงดัง ไอ้เสือไม่ชอบ มีครั้งหนึ่ง ที่คนเดินตะโกนคุยกัน ไอ้เสือรำคาญครับ เขาวิ่งเข้าใส่ คนก็ตกใจปีนหนีขึ้นเสากังหัน ไอ้เสือไม่เลิกรา นั่งเฝ้า แล้วเห่าไปเรื่อยๆ จนคุณย่าต้องออกไปตามกลับบ้าน เขาก็เดินตามกลับมา ทำตัวน่ารัก

คุณย่าชอบเล่นกับไอ้เสือแบบหนึ่ง ท่านจะบอกว่า เสือ มาให้เช็ดตีนหน่อยซิเขาก็จะเดินมาหา นอนลงข้างหน้า ให้คุณย่าวางเท้า เขาหวงคุณย่ามากด้วยครับ เคยมีคนที่ไม่เคยมาบ้าน มานั่งคุยกับคุณย่าอยู่บนบ้าน ไอ้เสือกลับมาเจอ เขาไม่ใช้บันไดให้เสียเวลา กระโจนขึ้นไป แล้วกัดทันที ไม่เห่าก่อนด้วย เชื่อเขาเลย แต่พอบอกให้หยุด เขาก็หยุดนะ แล้วไปนั่งมองอยู่ข้างๆ .. งานนั้นไม่โดนตีหรอกครับ คุณย่าเข้าใจ ว่าไอ้เสือเป็นห่วงท่าน

เขาเคยช่วยชีวิตคนในบ้านด้วย มีโจรขึ้นบ้านครับ โจรเมื่อก่อนมักจะปล้นฆ่า .. มันขึ้นมาแล้วเหยียบไอ้เสือ เขาร้องลั่นบ้าน แล้วเห่ากระโชก ก๋งลากปืนลูกซองออกมา โจรมันก็พุ่งลงน้ำ แหวกหญ้าเป็นทางไปแล้ว ถ้าไม่มีไอ้เสือ บ้านเราคงเจอปัญหาใหญ่ .. พ่อบอกว่าเขาน่ารักมาก พูดรู้เรื่องกว่าผมอีก อ้าว..พ่อ 

ไอ้เสืออยู่กับเราได้แค่ 5-6 ปี ตอนที่เขาป่วย ก๋งพยายามจะช่วย แต่ก็ช่วยอะไรได้ไม่มาก ก๋งเป็นสัตวแพทย์ประจำกองทัพน่ะครับ แต่ท่านเชี่ยวชาญด้านสัตว์ใหญ่ พวกช้าง ม้า วัว ควาย ซึ่งเราเคยเลี้ยงทั้งหมด ยกเว้นช้าง พอมาเจอหมาป่วย ท่านก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน เท่าที่พ่อผมจำได้ เขานอน coma อยู่ข้างลานตากข้าวข้างบ้าน โดยมีคุณอานั่งเฝ้าอยู่ 5-6 ชั่วโมง พอเขาตาย คุณอาผมถึงกับร้องไห้ .. คุณต้องนึกถึงชายหนุ่มอายุ 20 กว่า กำลังห้าว และมีแนวโน้มที่จะเป็นนักเลง ชอบเล่นปืนเป็นชีวิตจิตใจ นั่นไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย

และนี่คือเรื่องราวของไอ้เสือ ที่ถูกเขียนขึ้นจากคำบอกเล่า .. หมาธรรมดาตัวหนึ่ง ที่เคยมีชีวิต เคยวิ่งเล่น และมีความสุขอยู่ในโลกใบนี้ เมื่อ 50 กว่าปีก่อน .. แต่เขายังอยู่ในความทรงจำของใครหลายๆ คนจนถึงทุกวันนี้ เพราะสิ่งที่เขาทำ สิ่งที่เขาเป็น .. และผมกำลังคิดว่า 50 ปีหลังผมตาย จะยังมีใครจำเรื่องราวของผมได้ เหมือนไอ้เสือไหม.

ไม่มีความคิดเห็น: