บ๊าคปลุกผมตั้งแต่ตี 4 ครึ่ง ด้วยเสียงงี๊ดง๊าด
และเดินไปนอนตรงประตู สงสัยจะปวดฉี่รึเปล่า ผมก็ลุกมายัด ulsanic ไปเลย อีกครึ่งชั่วโมงเองนี่ แล้วพาออกไปฉี่ ฉี่ 2 ครั้ง มากพอสมควร
ไม่ยกขาฉี่มาตั้งแต่เมื่อเย็นวาน ซึ่งผมก็คิดว่าดี ยืนฉี่ได้มั่นคงกว่า
ไม่เห็นจำเป็นต้องยกให้มันเซเลย เข้ามา เขาก็นอนตรงที่ผมลุกไปน่ะแหละ ไม่เป็นไร
ผมเอาผ้าแพรห่มให้ก่อนนอน มันก็กองอยู่ตรงหน้าทีวี ผมรวบเอาไปสะบัดแถวประตู แล้วเอามาห่มให้เขา
ดันตัวเขาไปด้านซ้ายอีกนิด ป๊าจะได้นอนด้วยได้ไงลูก
นาฬิกาปลุกตอน 6.00 ผมขอหลับตาอีกนิดน่า ปาเข้าไป 20 นาที
ดีนะที่รู้ตัวเร็ว อยู่บ้านคนเดียวไม่ควรชะล่าใจเรื่องนอนจริงๆ บ๊าคตื่นแล้ว
ลืมตามองแต่ไม่ลุก ไปอยู่ตรงประตูอีกแล้ว ผมก็เอาผ้าแพรตามไปห่มให้ จะได้อุ่นๆ
สักพัก ยัดยาไปก่อน แล้วไปกินข้าว การต้องกินทันทีที่ตื่นนี่มันสุดยอด ลองดูดิ
พาไปอึฉี่ วันนี้หันหัวไปหน้าบ้าน อะไปดิ
สงสัยไม่มีแรงเท่าไหร่ แต่ก็ดูลุกง่าย ตอนช้อนใต้ท้องผมแทบไม่ต้องออกแรง
แค่ประคองเท่านั้น ฉี่ 3 ที่บริเวณใกล้ๆ ข้ามไปฝั่งซ้ายหาที่อึ ครั้งแรกจะนั่งลงไป
อีกทีก็อึได้ ต้องช่วยรั้งมากหน่อย อึเสร็จมานั่งแผละข้างเสาปูน
ผมก็ปล่อยให้นั่งพักแป๊ปนึง พอถาม ไหวมั๊ย ถ้าไหวไปกัน
เขาก็ลุกเดินนำผมไปรอหน้าประตู ผมให้เช็ดเท้านิดหน่อย แล้วส่งถึงที่
ดูเขาหมดแรงจริงๆ ว่ะ ถอดสายจูงออก แล้วผมก็นั่งเช็ดเท้าเปียกๆ
จากการลุยน้ำค้างมาให้แห้ง เอาผ้าที่ไม่ได้ซักทั้งอาทิตย์ไปแช่ไว้
ตอนเย็นค่อยว่ากัน เช้านี้ผมรู้สึกเหนื่อยๆ จัง
กลับมาที่บ๊าค อัดน้ำเกลือกันก่อนดีกว่า
วันนี้ต้องถอยเข็มออกมา 2-3 รอบ ถึงเจอจุดที่น้ำเกลือไหลได้ดี ตรงที่ดึง มันก็เป็นหนังนี่หว่า ผมพลาดตรงไหนวะ
บ๊าคไม่ต้องเจ็บ 2 ครั้งก็เอาเถอะ เสร็จก็ชวนบ๊าค กินข้าวกัน จากที่หลับตาพริ้ม
ลืมตามองเลยครับ
ผมนึกๆ จะทำยังไงให้ง่าย ไม่เลอะมาก
นึกได้ว่ามีผ้ายางที่ยาวเกิน ผมตัดออกแล้วม้วนเก็บไว้ กว้างราวฟุตกว่า
ยาวเมตรครึ่ง มันน่าจะ work ไปหยิบมาพาดบนขาเขา ขาผมด้วย
กำลังดีเลยครับ ตัวเขากับพื้นจะได้ไม่เลอะ เพราะบางทีหกที่พื้นแล้วเขาขยับตัว
ขาก็เลอะ หรือหกลงบนขาก็เลอะ และเนื่องจากมันมีขน มันเลยทำให้สะอาดยาก
อย่างนี้แค่เช็ดปากอย่างเดียว กับเช็ดผ้ายางซึ่งง่ายกว่าอักโข
งานง่ายขึ้นก็ใช้เวลาลดลง กินเสร็จผมเก็บชามไปล้างเลย
แล้วมาพ่น nanowound ยัดยาหลังอาหาร ค่อยไปห้องน้ำได้ วันนี้ผมอั้นมาตั้งแต่ตอนตื่นแล้วครับ
กลับมายัด neurontin แล้วตั้งใจให้กินน้ำสัก 25 cc ดันไซริ้งค์เข้าไป บ๊าคกลืนนิดเดียว ที่เหลือปล่อยให้ไหลออกมา แถมด้วยฉี่ราดอีก
ทำไมอะ ไม่เข้าใจ .. ก็เช็ดๆ ไป ไม่ได้ดุเขาหรอก
เขาคงไม่ได้อยากให้มันเลอะเทอะเหมือนกัน เป็นอะไรวะ เมื่อคืนก็ฉี่ราดหลังป้อนน้ำ
หรือสำลัก แต่ก็ไม่ได้ทำท่าสำลักนะ เอาล่ะ ไปทำงาน
เที่ยงกลับไป บ๊าคยังหายใจดูดี
แต่ไม่ตอบสนองกับการกลับบ้านของผม ไม่ลืมตาดูด้วยซ้ำ บ้านอามากัน
ผมเอาเอกสารที่พ่อฝากไว้ไปให้แล้วคุยนิดหน่อย รีบกลับมาพาบ๊าคออกไปฉี่
สวมสายจูงให้ ช่วยยกตัวขึ้นมา เขาเหมือนไม่มีแรง กึ่งหลับกึ่งตื่น ออกไปก็ยืนโซเซ
ผมให้ฉี่ใต้หลังคา เขายืนฉี่ได้หน่อยก็ล้มลงไป ผมรั้งตัวเขาขึ้นมา ถามว่าฉี่อีกไหม
ไม่ฉี่เข้าบ้านกันดีกว่า
เขากลับเดินไปที่ coffee ยืนฉี่อีก
คราวนี้ผมใช้มือซ้ายประคองอยู่ใต้ก้นเขาด้วย หมุนกลับ คิดว่าจะเข้าบ้าน
เขากลับวนไปฝั่งซ้าย มีตด คิดว่าจะอึ ย่อตัวแล้วก็ทรุดลงไป
ผมประคองขึ้นมาใหม่ก็ไม่ไหวแล้ว เดินมาได้อีก 2-3 ก้าว ก็มาทรุดลงข้างเสา
ผมก็ว่าให้ป๊าอุ้มดีกว่า ผมพยายามเอาขาหน้าเขาพาดบ่า เขาก็จะหงายท้องไป
ผมเลยรวบใต้ขาหน้ายกขึ้นแบบหลังชิดอก เดินไปได้ 3-4 ก้าวเขาก็ร้อง ต้องปล่อยลง
แล้วใช้วิธีรั้งสายคาดอกขึ้นพร้อมๆ ประคองใต้ก้น เข้าประตูบ้านมาได้ ปล่อยเขาลง
เขาก็ลงไปแบบหมดสภาพจริงๆ
จะป้อนอาหารดีไหม ไม่กินก็จะแย่ ให้กินจะสำลักไหม
รู้สึกตัวมากแค่ไหนก็ไม่รู้ ลองดูแล้วกัน ยัดวิตามินไป 2 เม็ดก่อน ดูว่ากลืนไหม ก็กลืนนะ
ตามอีก 2 เม็ด แล้วตักอาหารป้อนไป 4-5 คำ พอแค่นี้ดีกว่า กลับมาหยอดตา
เช็ดขี้มูกให้ เมื่อคืนเห็น มีขี้มูกเขียวๆ เต็มรูจมูกด้านขวา
ผมเอาคัตตั้นบัดค่อยๆ เช็ดออกทีละน้อย ที่แห้งกรังติดอยู่ก็ใช้แหนบค่อยๆ ดึงออกมา
เที่ยงนี้มีขี้มูกน้อยกว่าเมื่อคืน เสร็จก็ได้เวลาต้องกลับไปทำงาน
ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่บอกเขาว่า เย็นเจอกันนะ อย่าตายคนเดียวล่ะ รอป๊านะ
ดูหายใจเหมือนหมาโดนยาสลบ หรือ neurontin เย็นนี้ลองดูว่าจะเป็นยังไง
ฟื้นตัวได้ไหม ถ้าฟื้นตัวดีกว่านี้อาจเป็นเพราะยา คงต้องหยุดแล้วดูว่าจะชักอีกไหม
ถ้าไม่ฟื้นตัวล่ะ
เย็นกลับมา ผมก็ตะโกนเรียก บ๊าค เป็นไงลูก ยังอยู่เปล่า
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาจะเงียบ เปิดไฟดูก่อน หายใจปะ ยังหายใจอยู่ ลืมตามองผม ผมก็ยัด ulsanic เข้าไป ดูว่ากลืนไหม ไม่สำลัก น่าจะโอเค
เมื่อเที่ยง เขานอนหันหลังให้เก้าอี้เอน ตอนนี้
พลิกไปนอนหันหลังให้ต้นเสาเกือบชิด พื้นที่ระหว่างที่เก่ากับที่ใหม่ มีคราบฉี่เต็ม
ที่ใต้คอกับลำตัวไปถึงข้างตัว เปียกฉี่เต็มไปหมด ผมเอาทิชชู่ใหญ่เช็ดตัวเขาหยาบๆ
ฝนมามืดเลย ไปอึก่อนดีกว่า
ผมใช้สายคล้องพาออกไป วันนี้หน้าบ้านแล้วกันนะลูก ..
สายจูงไม่รู้ใส่มาทำไมให้เกะกะ มือขวารั้งที่ตัวล็อค มือซ้ายช้อนไปที่ก้น ข้างๆ
ไข่น่ะแหละ พยุงให้เดิน ดูดีกว่าเมื่อเที่ยง มีหยุด แต่ก็อึดเดินต่อ ..
ไปนั่งใต้แสงจันทร์ ผมก็ปล่อยให้นั่ง คงอยากพักสักครู่ .. ดูแล้วไม่มีมด
ผมก็ไม่รีบ แป๊ปนึงก็ลุกเอง แต่ต้องช่วยประคองก้นหน่อย
เดินมาหยุดข้างเสา จะข้าม คงกลัวข้ามไม่พ้น .. ผมช่วยยกตัว
เขาก็ข้ามไปได้ ฉี่ตรงเล็บมือนาง แล้วไปทางตะขบ คือเขาจะบ่ายหน้า แล้วก้าวขาหน้าไป
ผมก็จะช่วยประคองทั้งหน้าทั้งหลัง ให้เขาไปในทิศที่เขาต้องการ ย่อขาหลัง อยากอึ
ผมก็เลื่อนมือมาด้านข้างเข้าหาตัว แต่ไม่ปล่อยนะ ถ้าปล่อย ผมว่าเขาต้องร่วงลงไปทับอึตัวเองแน่ๆ
อึได้กองใหญ่พอสมควร ประมาณ ¾ ของเมื่อก่อนตอนดีๆ แปลว่า
ปริมาณอาหารที่ผมให้ ใกล้เคียงอยู่
ผมไม่ได้เอาที่เก็บอึมาด้วย มือมันไม่พอใช้
เดี๋ยวมาเก็บทีหลังแล้วกัน อึไม่เหลว เป็นก้อนแล้ว และอยู่ตรงดิน
คงง่ายอยู่ที่จะเก็บได้หมด อึเสร็จ เขาก็บ่ายหน้าเข้าบ้าน ถึงประตูก็ไม่กล้ายกขา
อาจกลัวสะดุดล้ม เขาเคยสะดุดล้มครั้งหนึ่งเมื่อวันก่อน หลังจากนั้นเขากลัวเลย
ผมเลยออกแรงยกตัวเขาขึ้น อีกข้างดันก้น เขาถึงเข้าไป ผมให้เขานอนตรงข้างทีวีก่อน
แถวหน้าประตูมีฉี่ให้ต้องเช็ดเยอะเลย
ผมเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำเช็ดตัวให้
ถูลงไปให้ถึงหนังเท่าที่จะทำได้ และไม่กล้าถูแรง กลัวเขาจะเจ็บ ทำไป 1 รอบก่อน
เอาไปซัก แล้วทำอีกรอบ ดมๆ ดู ไม่มีกลิ่นฉี่แล้ว น่าจะโอเค แล้วถูพื้นไปอีก 2 รอบ
พลางนึก พรุ่งนี้จะอาบน้ำไหวมั๊ยเนี่ย ที่ฉี่ราดเยอะแยะนี่ เพราะชักอีกหรือเปล่า
ฝนเริ่มตกใหญ่โต ผมแช่ผ้าไว้ก่อน ได้เวลาป้อน vetmedin+ยาประดง เหลือเวลาอีก 1 ชั่วโมงถึงมื้อเย็น ผมเลยกวาดบ้านไปก่อน
มานั่งพ่นยา หวีผม แล้วกวาดอีกที .. มื้อเย็น กินได้เรื่อยๆ จนหมด หลังเช็ดปาก
หน้าตา กินยา ผมก็อยากให้เขานอนสบายๆ .. ผอมมาก นอนกับพื้นกระดูกจะกดให้เจ็บ
เลยเอาที่นอนลงมา เอาผ้ายางวางด้านบน ดึงตัวเขาเอาหลังมาชิดที่นอน
แล้วพลิกตัวเขาขึ้นมา พักนึงก็หลับสบาย มีฝันตะกุยขา ผมยังดีใจ
เขาได้ฝันว่าวิ่งเล่นบ้างก็ยังดี
3 ทุ่มฉี่ไหล เขาพยายามพลิกตัว ผมเอาทิชชู่เช็ด
แล้วนึกถึงแผ่นรองซับ ที่เหลือจากป่วยคราวก่อน เอามารอง ยกสะโพก สอดเข้าไป
ฉี่แล้วเขาจะกลับตัวด้วยขาหลัง บางครั้งเขารู้ตัวว่าฉี่จะแตกแล้ว
เขาก็พยายามพลิกตัว มันก็ออกมาน่ะแหละ แต่อย่างน้อยผมได้รู้ด้วย
ช่วยทำความสะอาดได้ทัน ก็ไม่เลอะมาก
4 ทุ่ม บ๊าคนอนหันหลังมาทางเตียง หันหัวไปทางออกห้อง
หัวตกเบาะ ผมเอาแขนรองรับไว้ แล้วกอดเขาจากด้านหลัง หลับไปตื่นหนึ่ง เขาก็หลับ
หายใจแรง แต่สม่ำเสมอ
5 ทุ่ม เขาตะกุยตะกายลุกขึ้นมา ฉี่ไหล ทุรนทุราย
ผมกอดเขาไว้จากด้านหลัง พักนึงเขาก็นอนตะแคงลงซ้าย แล้วหายใจหอบแรงๆ
แล้วลุกขึ้นมาหมอบ ชันศอกหอบ น้ำลายไหล หันไปทางประตู .. ราวครึ่งชั่วโมงก็นอนราบ
หันหน้าเข้าบ้าน ปากพ้นเบาะ ลิ้นห้อยออกมา นอนหอบ หายใจถี่สั้นเสียงฟี้ๆ ผมคิด
คืนนี้คงไม่รอดแล้ว มีผุดลุกมาได้ครั้งนึงตอนเที่ยงคืน กลับตัวไปมา หอบ ..
ตอนนั้นผมหลับ พาดตัวบนที่นอนหันหน้าให้เขา แขนโอบเขาอยู่ ก็คิดว่า คงได้เวลาแล้ว
แต่ยังไม่ไป บ๊าคพลิกอีก 2 รอบ ค่อยนอนลงท่าเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น