While I thought that I was learning how to live, I have been learning how to die - Leonardo da Vinci

บทความเหล่านี้ หากเป็นประโยชน์กับท่าน ผมก็ดีใจ หากจะนำไปใช้ที่อื่น ผมก็ยินดี แต่กรุณาอ้างอิงที่มานิดนึง จัดเป็นมารยาทพื้นฐานในการใช้บทความของผู้อื่นใน internet หลายเรื่องผมต้องค้นคว้า แปลเอกสาร ตรวจสอบความถูกต้อง กลั่นกรอง เรียบเรียง ใช้เวลา ใช้สมอง ใช้ประสบการณ์ การก๊อปไปเฉยๆ อาจทำให้คนอื่นคิดว่าคนที่นั่งคิดนั่งเขียนแทบตายห่ากลายเป็นคนก๊อป ผมเจอเพจที่เอาเรื่องของผมไปตัดโน่นนิดนี่หน่อยให้เป็นงานของตัวเอง ไม่อ้างอิงที่มา ไม่ละอายใจหรือ .. สงสัยอะไร comment ไว้ ผมจะมาตอบ แต่ถ้าใครมาแสดงความไพร่หรือด่าทอใครให้พื้นที่ของผมสกปรก ผมจะลบโดยไม่ลดตัวลงไปยุ่งเกี่ยว อยากระบายไปหาที่ของตัวเองครับ หมายังขี้เป็นที่เป็นทางเลยจ้ะ นี่ก็เคยเจอ ไม่รู้พ่อแม่สอนมายังไง!!!

วันศุกร์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2557

ผีเหรอ กูไม่กลัว - ภาค 1 .. หลอน


อันเนื่องมาจากเมื่อเย็นวันก่อน ผมไปตัดหญ้าข้างบ้านคุณอา
มันมีมะขามอยู่ 3 ต้น แผ่กิ่งก้านเกะกะเป็นที่สุด
ผมกล้ำกลืนตัดไปจนเสร็จ แล้วหมายตาไว้ .. พรุ่งนี้เจอกันไอ้หนู
เมื่อวานพอเลิกงาน ก็ไปตัดผม (ออกมายังกะซุนหงอคง =*=)
ถึงบ้าน จัดการกับลูกบ๊าคเสร็จก็
5.50 เข้าไปแลัว ..
ผมเปลี่ยนชุด
 สวมเสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ใส่บูท .. 
หันไปบอกพ่อ ไปตัดต้นไม้บ้านอานะ
ว่าแล้วก็หยิบกรรไกรสั้น ไม้สอยกิ่ง กับมีดพร้าเดินไป
เผื่อโดนงูกัดตาย เขาจะได้หาเจอน่ะครับ
ข้างบ้านคุณอาด้านหนึ่งอยู่ด้านเดียวกับบ้านผม มีบ่อน้ำกั้น
อีกด้านมีเขตติดต่อกับพื้นที่ว่างเปล่า เป็นดงหญ้าขน
เขามีแนวรั้วเป็นกระถิน ซึ่งช่วยกันการรุกรานของหญ้าขนได้เป็นอย่างดี
ถัดไปเป็นไผ่ดงกอใหญ่ แล้วจึงมีบ้านคน ..
นอกจากนี้มันยังเป็นที่ลับตา อีกตะหาก
อาจมองเห็นได้จากถนนโรยกรวด ระยะราว 40 เมตร .. ที่แทบจะไม่มีคนผ่าน
มันมืดเร๊ว เร็ว ... ผมรีบแล้วนะ เล่นเอาเหงื่อโชก
ตอนตัดไม่เท่าไหร่ ใช้ศิลป์นิดหน่อย ตอนขนกิ่งไปทิ้งดิ เหนื่อยชิบ
(เอ่อ มันศิลป์มาก ล่อซะเหี้ยนเลยหัวล่ะครับ น้องๆ มาเห็น มันคงกรี๊ด)
เสร็จจากมะขามเจ้าปัญหา ผมมาไล่ดงกล้วยต่อไปได้ 3-4 กอ
ชักโพล้เพล้ เห็นลายมือลางๆ
 .. ต้องกลับแล้วม๊าง
เสียวหลังวู่ๆ ขนหัวลุกๆ ไงไม่รู้ ..
รู้สึกได้ชัดเจนว่า คุณอา มายืนดูอยู่
(ลองตัดสกินเฮดเบอร์ 3 ดูครับ .. ยามต้องลม มันจะรู้สึกได้)
ขณะที่จะเดินผ่านประตูหน้าบ้าน จินตนาการของผมก็บรรเจิดยิ่งนัก
ถ้าประตูมันเปิดผลัวะออกมา แล้วกูจะทำไงวะ
(ทั้งๆ ที่มีกุญแจลูกเบ้อเร่อคล้องอยู่ .. อ้าว หนังผีทำได้นะคุณ)
ปากก็พูดไปว่า อย่าออกมานะ เคืองจริงๆ นะโว๊ย .. เงียบ
จนเดินพ้นครัวไปแล้ว หันมาดูอีกที .. ชิบหายแล้ว ที่ชั้นบน !!
กิ่งมะม่วงใกล้จะระสายไฟ กิ่งขนุนก็เกือบจะถึงระเบียงชั้นบน
เอาอีกหน่อยเถอะวะ สายไฟขาดเรื่องใหญ่ งูเข้าไปทำรังก็ท่าจะยุ่ง
ตัดเสร็จ เก็บกิ่งไม้ไปทิ้ง ต้องอาศัยไฟที่เขาดามไว้ช่วยแล้ว


(พรุ่งนี้จะได้ไปทำอย่างอื่น ไม่ต้องวนมาเก็บงานเล็กน้อย)
ขณะที่เดินกลับมาเก็บอุปกรณ์ ผมรู้สึกหนาวเยือกเข้าไปถึงกระดูก
(เหงื่อชื้นๆ เจอลมเย็นๆ โชยๆ ยามค่ำ .. โคตรหนาวเลยว่ะ)
ไม่รีรออีกต่อไป ..  หันหลังกลับด้วยความตั้งใจ ...
แต่ยังเสือกไปหยุดตัดกระถินชายบ่ออีกหน่อย
 
สรุป .. ผี มันก็แค่จินตนาการ .............. จริงดิ ?
ผมเองก็ไม่ได้แน่ใจจนเกินไปนัก เพราะว่า ..
ตอนที่คุณอาเขาเสียใหม่ๆ ผมเจออะไรแปลกๆ ที่อธิบายไม่ได้ หลายอย่าง
มันมีเหตุให้ต้องเดินไปบ้านเขาตอนดึกๆ ดื่นๆ ตามลำพังน่ะครับ
แล้วก็เจอเหตุการณ์ประหลาด ไว้คราวหน้าผมมาเล่าต่อนะ.

ไม่มีความคิดเห็น: