While I thought that I was learning how to live, I have been learning how to die - Leonardo da Vinci

บทความเหล่านี้ หากเป็นประโยชน์กับท่าน ผมก็ดีใจ หากจะนำไปใช้ที่อื่น ผมก็ยินดี แต่กรุณาอ้างอิงที่มานิดนึง จัดเป็นมารยาทพื้นฐานในการใช้บทความของผู้อื่นใน internet หลายเรื่องผมต้องค้นคว้า แปลเอกสาร ตรวจสอบความถูกต้อง กลั่นกรอง เรียบเรียง ใช้เวลา ใช้สมอง ใช้ประสบการณ์ การก๊อปไปเฉยๆ อาจทำให้คนอื่นคิดว่าคนที่นั่งคิดนั่งเขียนแทบตายห่ากลายเป็นคนก๊อป ผมเจอเพจที่เอาเรื่องของผมไปตัดโน่นนิดนี่หน่อยให้เป็นงานของตัวเอง ไม่อ้างอิงที่มา ไม่ละอายใจหรือ .. สงสัยอะไร comment ไว้ ผมจะมาตอบ แต่ถ้าใครมาแสดงความไพร่หรือด่าทอใครให้พื้นที่ของผมสกปรก ผมจะลบโดยไม่ลดตัวลงไปยุ่งเกี่ยว อยากระบายไปหาที่ของตัวเองครับ หมายังขี้เป็นที่เป็นทางเลยจ้ะ นี่ก็เคยเจอ ไม่รู้พ่อแม่สอนมายังไง!!!

วันจันทร์ที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2556

ชีวิตลับของ Victor และลูกชาย / Mon. 26 Aug., 2013



ด้านหน้าเป็นที่นอนของผม นี่ล่ะเสื่อผืนหมอนใบของแท้ .. และที่นอนลูกบ๊าค ไม่ต้องสงสัย ดูท่าเขาสิ .. ด้านหลังสุดเป็นที่นอนของป้าครับ ... คือ ป้าผมเสียไปเมื่อ 10 ปีก่อน ตั่งอันนั้นใช้ตั้งศพสวดที่บ้าน น้องชายผมยังไม่กล้านอนตอนกลางคืนเลย กลางวันน่ะพอได้ ฮ่ะๆๆ ก็อย่างว่า เขาไม่ได้นอนกับป้ามาตั้งแต่เกิดจนป้าตายนี่นะ เข้าใจๆ .. คุณอาผมหนักกว่าผมอีก เขารักป้ามาก หลังฝังศพเสร็จกลับมาถึงบ้าน เขาลงนอนเลย แล้วว่าจะเฮง แต่ผมรู้ว่า จริงๆ แล้วเขาคิดถึง ..
ตัวผมเอง แรกๆ ก็ไม่กล้านอนหรอกครับ มันรู้สึกแปลกๆ (คือตั้งแต่ผมเกิด ยังไม่เคยมีคนตายในบ้านมาก่อนน่ะครับ) และมีเตียงอยู่ชั้นบนอีกเตียง มันใหญ่จนถ้าขนลงมาก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปวางตรงไหนได้ (ที่ผมนอนกับป้ามาจนโตน่ะแหละครับ) จนกระทั่งมีลูกหมา เริ่มจากเอากรงวาง นอนขดตัวข้างกรง จากหลับ 2-3 ชั่วโมง กลายเป็นหลับทั้งคืน พอหมาโต ผมก็เอามาใช้เป็นเตียงอย่างจริงจัง ปรากฏว่านอนหลับสบายมากๆ น้องชายผมเขาว่า ป้านอนอยู่ไง ผีอื่นไม่กล้ามายุ่งหรอก มิน่า ผมไม่เคยฝันร้าย ไม่เคยถูกผีอำ .. ตอนนี้ ด้วยความที่อยากนอนกับลูกบ๊าคจนตายกันไปข้าง เลยให้ป้านอนคนเดียวไปก่อน
ไหนๆ ก็พูดถึงป้าแล้ว ผมมีฟันกรามของป้าด้วยนะ (ใครมีกระดูกบรรพบุรุษไว้บูชาเอามาโชว์กันหน่อย ผมว่าแรงกว่าพระเครื่องอีกนะ เคยอ่านเจอด้วยล่ะ แต่นี่ไม่ใช่วัตถุประสงค์หลักของผม) มีอันเดียวเท่านั้น ผมไม่สน ผมยึด (ก็ไม่แน่ใจว่าจะมีใครอยากได้รึเปล่า ผมบอกว่ามี ไม่ถามว่าใครจะอยากได้ ไม่เห็นมีใครทำท่าอยากได้)
เชื่อไหมว่าร้านทองทั้งแปดริ้วไม่มีใครรับหุ้มกรอบให้ ต้องเอาไปทำถึงกรุงเทพ (และทำได้งามมาก) ขนาดร้านที่ป้าซื้อทองเป็นประจำแถมรู้จักสนิทสนมเป็นการส่วนตัว เขายังไม่ทำให้เลย กลัวอะไรกับฟันคนตายก็ไม่รู้ .. ป้าเขาเก็บไว้ก่อนเสียหลายปี (ถ้ารู้ล่วงหน้าว่าผมจะเอามาเซ่น เขาอาจโยนทิ้งไปก็ได้) ผมไม่ได้ถอนมาจากปากนะ มันโหดไป ถึงอยากทำก็ทำไม่ได้ เฝ้าศพกัน 24 ชั่วโมง เทียนห้ามดับน่ะ จะไปแอบทำตอนไหนล่ะ คาทอลิกไม่ใช้ธูป แล้วเทียนมันดับง่ายกว่าธูปตั้งเยอะ (กูซึ้งกับเทียนเลย) วิธีการคือจุด 2 เล่ม มันไม่ดับพร้อมกัน 2 เล่มหรอก ถ้าใช่ก็เฮี้ยนแล้วแหละ จะได้ขอหวย ไม่กล้าเฮี้ยนหรอก เดี๋ยวมันกวนใจไม่เลิก
นอนขดขนาดนี้คือ หนาวครับป๊า พอบอกว่ามาห่มผ้า เขาจะยกหัวให้เอาผ้าพันเข้าไปใต้คอด้วย ...
ผมอยากจะบอกว่า ผ้าแพรของลูกบ๊าค คุณภาพดีกว่าผ้าแพรของผมเสียอีก แม่เอามาให้เลือกหลังจากผมเอาผ้าแพรที่ผมเพิ่งชื้อให้เขามาอวดแม่ .. แม่บอกว่ามันใหญ่ไป อ้าว แม่มีก็ไม่บอก ผืนละตั้ง 500 (ยี่ห้อ lotus ซื้อในคาร์ฟูร์) ผมเลยเอามาห่มเอง แล้วเอาของแม่ให้ลูกบ๊าค ..  ไม่มียี่ห้อ แต่เป็นแพรจีนแท้ๆ แบบโบราณ มันนุ่มชิบหาย
ก่อนหน้านี้ ผมเคยไปซื้อผ้าแพรจากร้านที่เขามีผ้าแพรขายโดยตรงในตลาด ผืนละ 200 สีแดงสีโปรด คลี่ออกมา ทำไมมันหนานักวะ ไม่เหมือนอีกผืนที่ผมมีแต่มันเก่ามากแล้ว ก็ไม่คิดอะไรมาก เอาไปซักตากเรียบร้อย มาคุยให้พ่อฟัง เอาให้ดู .. พ่อเขาว่า เหมือนที่พ่อเพิ่งห่มให้ญาติห่างๆ คนนึงที่เสียไปเมื่อไม่กี่วันก่อน มันผ้าแพรห่มศพ มึงจะบ้าเหรอ .. ก็ผมถามๆ ใน office มา เขาว่าร้านนี้มี เขาซื้อผ้านวมร้านนี้ใช้ด้วย ขายของดีอยู่ .. เวรแล้วไง ผมก้มหน้าก้มตาพับใส่ซองพลาสติกเหมือนเดิม ถ้าไม่รู้คงไม่เป็นไร แต่รู้แล้ว ทำใจไม่ได้หรอก มันตะขิดตะขวงใจชอบกล .. พอดีแม่เขาจะเอาพวกเสื้อผ้าไปบริจาคให้ชาวเขา (หน่วยงานคาทอลิกน่ะ) ผมเลย ฝากแม่ไปด้วยนะ .. ไอ้บ๊าค เกือบไปแล้วมึง

ท่านี้ผ่อนคลายสุดๆ ครับ เห็นแล้วสบายใจได้ว่า ไม่ตายวันนี้แน่ บางทีมีเถือกหลังไปมาด้วยนะครับ หรือถ้าผมนอนอยู่ข้างๆ เขาจะใช้ท่านี้สื่อสารว่า ป๊าๆ ลูบอกให้บ๊าคหน่อยดิ

พี่น้องของเขาทั้ง 8 เซียน มีเขาคนเดียวที่ขนตรงหน้าอกเป็นสีขาวเป็นทาง ตลกดี เอามาจากไหนไม่รู้ (พ่อเป็นอัลเซเชียนพันธุ์แท้ แม่เป็นร็อตไวเลอร์พันธุ์แท้เหมือนกัน ทั้งสองฝั่งไม่มีขนสีขาว) .. จะว่าลูกหมาหลงมาก็คงไม่ได้ ผมทำคลอดเองกับมือ จับไปตัดหางเองกับมือ จับใส่ยาจนแผลหาย และเขาล้างแค้นโดยการตะกุยแขนผมตอนใส่ยา ฝากรอยแผลเป็นไว้หลายรอย ตะกุยได้แผลลึก กว่าคนอื่น (คงเจ็บมากกว่าคนอื่นล่ะมั๊ง .. หมอนี่ sensitive กว่าใครๆ)
และเจ้านี่เป็นคนเดียวที่ไม่ยอมกินนมจากขวดนม ไม่ยอมดูดครับ ในขณะที่คนอื่นกินจนพุงกาง เล่นเอาผมประสาทเสีย นมแม่ไม่ค่อยมีแล้ว สุดท้ายลองเอาใส่ถ้วย กินครับ กินใหญ่เลยท่าจะหิวจัด ความที่ไม่เอาขวดนม เลยกลายเป็นเด็กมีปัญหา .. ปัญหาคือ กับคนอื่นเขาจะดุแบบไม่ฟังเสียง ไม่ไว้ใจใครเลย จะว่าอยู่ที่การเลี้ยงก็คงไม่ใช่ ก็เลี้ยงมาด้วยกัน ผมเลยอนุมานเอาว่า น่าจะเป็นลักษณะของการกินนมตอนเด็ก ที่จะส่งผลต่ออุปนิสัยบางอย่างตอนโตเป็นผู้ใหญ่ ใกล้เคียงกับในคนเหมือนกันนะเนี่ย

สนามหญ้า hand made ของลูกบ๊าค .. คือตัดด้วยมือจริงๆ ด้วยกรรไกรตัดหญ้านี่หล่ะครับ ใช้เวลาราวหนึ่งชั่วโมง ถ้าใช้วิธีกินเอาคงใช้เวลาหลายวัน มันยาวเร็วจนกินไม่ทัน ต้องตัดอาทิตย์ละ 2 ครั้ง ไม่งั้นงูตัวเล็กๆ อาจมาแอบแล้วผมไม่เห็น .. สะอาดจนนอนเล่นได้ ถ้าไม่กลัวตะขาบยักษ์ บ้านผมนี่เจอที ตัวยาวเป็น 10 นิ้ว (ปีนี้ยังไม่เจอ) ..
ที่ว่าสะอาด ทั้งๆ ที่เป็นที่สำหรับหมาเดินเล่น ก็เพราะว่า เขาจะฉี่ใส่โคนต้นไม้เท่านั้น คงกะช่วยป๊ารดน้ำมั๊ง (ผมไม่นั่งสมาธิใต้ต้นไม้ นั่นโอเค) .. เวลาอึ ผมจะมีที่โกยผงเป็นเหล็ก (ซื้อในแม็คโคร เผื่อใครสนใจ) เอากระดาษโบรชัวร์แม็คโครปูไว้ (ก็เขาส่งมาบ่อยๆ ไม่เคยดู แต่ได้ใช้ประโยชน์นะคุณ) แล้วรองจากก้นเลย สะดวกดีครับ ไม่ต้องมาเก็บทีหลัง ไม่ต้องกลัวเก็บได้ไม่หมด แล้วต้องมาขยะแขยงเอง อึเสร็จก็เอาทิชชู่เช็ดก้นให้ด้วย ทำไม เพราะเวลานอนด้วยกัน ไม่รู้ทำไม เขาชอบหันก้นมาให้ แถมวางไว้ในตำแหน่งใกล้หน้าผมด้วยสิ
ที่เห็นน้ำไกลๆ นั่นเป็นคลองครับ เวลาเขาไปยืนคุยกับหมาบ้านตรงข้ามเสียงดังลั่นที่ปลายสะพาน ก็นึกอยากถีบเขาลงไปเหมือนกัน เคยแกล้งดันก้นเบาๆ เขารีบถอยกลับมายังภาคพื้นดินทันที .. ลูกผมมัน hyper ครับ เห็นเป็ด เห็นไก่ กูก็เห่า เหี้ยตัวยาวเมตรครึ่ง บ๊าคก็กัดมาแล้ว กลางตัวเลยด้วย (ผมเลยได้มีโอกาสจับเหี้ยด้วยมือเปล่า แถมโดนเหี้ยตะกุยได้แผลอีก ต้องทำครับ จับคอกับโคนหางก็เต็มมือพอดี ไม่งั้นมันกัดลูกบ๊าคแน่ๆ งานนั้นลูกบ๊าคไม่มีแม้รอยขีดข่วน และเจ้าเหี้ยตัวนั้นก็รอด ทั้งๆ ที่เลือดออกมาก ยังเห็นวิ่งไปวิ่งมาอยู่) เจอนกปากห่างยืนหาหอยอยู่ข้างบ่อ บ๊าคยังจะเอาเลย ไอ้ผมน่ะกลัวมันจะจิกเอาหน้าตาแหก ยิ่งหาหมอที ก็จะไปกัดหมอ เจอใครกูก็จะกัดหมดแหละ ยกเว้นคนในบ้าน ผมยังเคยสงสัยว่า เป็นไอ้เสือกลับชาติมาเกิดรึเปล่าวะเนี่ย พฤติกรรมคล้ายกันมาก (ไอ้เสือเป็นหมาของก๋งครับ ตายไปเมื่อราว 50 ปีก่อน ผมเขียนเรื่องของเขาด้วย ถ้าสนใจ ลองไปอ่าน อยู่ในเรื่อง รักสัตว์ๆ เลย ภาค 2)

ไม่มีความคิดเห็น: