While I thought that I was learning how to live, I have been learning how to die - Leonardo da Vinci

บทความเหล่านี้ หากเป็นประโยชน์กับท่าน ผมก็ดีใจ หากจะนำไปใช้ที่อื่น ผมก็ยินดี แต่กรุณาอ้างอิงที่มานิดนึง จัดเป็นมารยาทพื้นฐานในการใช้บทความของผู้อื่นใน internet หลายเรื่องผมต้องค้นคว้า แปลเอกสาร ตรวจสอบความถูกต้อง กลั่นกรอง เรียบเรียง ใช้เวลา ใช้สมอง ใช้ประสบการณ์ การก๊อปไปเฉยๆ อาจทำให้คนอื่นคิดว่าคนที่นั่งคิดนั่งเขียนแทบตายห่ากลายเป็นคนก๊อป ผมเจอเพจที่เอาเรื่องของผมไปตัดโน่นนิดนี่หน่อยให้เป็นงานของตัวเอง ไม่อ้างอิงที่มา ไม่ละอายใจหรือ .. สงสัยอะไร comment ไว้ ผมจะมาตอบ แต่ถ้าใครมาแสดงความไพร่หรือด่าทอใครให้พื้นที่ของผมสกปรก ผมจะลบโดยไม่ลดตัวลงไปยุ่งเกี่ยว อยากระบายไปหาที่ของตัวเองครับ หมายังขี้เป็นที่เป็นทางเลยจ้ะ นี่ก็เคยเจอ ไม่รู้พ่อแม่สอนมายังไง!!!

วันพุธที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2558

วางกายและใจ



เช้ามาก็นั่งดูศพ ว่างจากงานก็ดูศพ (ชีวิตแสนสุข)
ดูศพไปพร้อมๆ กับดูใจตัวเอง .. แล้วก็ไม่ไหว ใจมันสั่น
เพราะมันหลงผิดมานาน ว่าร่างกายนี้มันเที่ยง มีตัวมีตน
เรา หน้าตาดี รูปร่างดี เราฉลาด สารพัดจะดี
มันหลงตัวเองมานานเกินไป
จิตเลยเกิดอาการ รับไม่ได้ .. กับความจริงที่เห็น
ผมต้องหยุดทุก 5 นาที ดูใจตัวเองอย่างเดียว
แล้วกลับไปดูต่อ ต้องอดทนให้เกิดผล
ของมันเคยทำได้
ความน่าจะเป็นคือ ควรทำได้ดีกว่าเดิม
อีกพัก คงก้าวหน้า เอาไปพิจารณาในสมาธิได้
แลัวก็สงสัยตัวเอง ว่าเราเล่นของแรงไปรึเปล่า
แต่ตัวเรามันก็แรงนะ ไม่แรงเท่ากันคงเอาไม่อยู่
อย่างนี้เห็นผลเร็วทันใจ ตัวตนหายไปบาน
คุมความคิดได้มากขึ้น ละวางได้เร็วขึ้น ... ก็ไม่เลว
หลวงพ่อชาท่านว่า
เราปฎิบัติเพราะความอยาก ให้เป็นไปเพื่อความไม่อยาก
... ง่ายๆ อย่างนั้น ...

ไม่มีความคิดเห็น: