กรงสำเร็จมันเล็กจนน่าสงสาร (30x50cm) กรงใหญ่อีกอันอยู่ข้างนอก (กรงเก่าไอ่เวหา) ช่วงนี้หนาวเกิน แต่ถ้าเอากรงนั้นเข้ามา ผมก็ไม่มีที่เดิน
กรงใหม่ต้องมา
คราวนี้มีชั้นวางของเพิ่มอีก 2 ชั้น ไม่ทำใหญ่ เพราะแค่ให้พักฟื้น ขนาดดูตามแบบร่างเลยครับ +เพิ่มไปอีกด้านละ 6cm
ใช้ของที่มีอยู่แล้ว
เลย no
cost!
1. ไม้ยางแดงไทวัสดุ 3.8x3.8x250cm 4
ท่อน
2. ไม้สนระแนง 1x3x100cm 2 ท่อน
3. ไม้อัดหนา 10mm ผมมี 1.5x4m อยู่ 3 แผ่น ซื้อมา 15
ปีแล้วไม่ได้ใช้ ขี้เกียจรื้อเลื่อยวงเดือน จึงเลื่อยด้วยมือ ตะคริวแดกมือเลยจ้า
4. เสื่อน้ำมัน ห่อไม้แผ่น เพื่อให้ง่ายต่อการทำความสะอาด
และปิดสภาพผิวไม้อัดอายุ 15 ปี!
5. ตะแกรง 1x1 นิ้ว (ผมมียกม้วน)
6. มุ้งลวดไนล่อนกันยุง จำเป็นต้องมี อะไรก็ได้ที่กันยุงกัดมัน
แล้วเป็นพาหะพาโรคไปที่อื่น (ผมมีเป็น 10 เมตรจาก project
ที่พับเก็บ)
7. สกรูสั้น-ยาว, ฉากเล็ก, บานพับ ,หูช้าง ความจริงฉากไม่จำเป็น
ใช้ตัวจับฉากยิงสกรูได้เลย แต่ลืมว่าเก็บไว้ไหน มาเจอเอาตอนจะทำประตู และฉากอย่างเดียวยังโยกเยก
ต้องยิงสกรูเพิ่มอยู่ดี แต่ก็ช่วยเรื่องสกรูชนสกรูที่ทำให้ดอกสว่านทื่อ/หัก
เพิ่มรูที่ใช้ไม่ได้
8. ล้อเลื่อน ด้วยน้ำหนัก การลากย่อมดีกว่ายก
คอนยืนควรมี นกพิราบชอบคอนหน้าเรียบ ไม่เกาะกิ่งไม้กลมๆ ไม่ชอบยืนนอนบนพื้น สังเกตุจากมันพยายามเกาะบนถ้วยอาหาร แล้วขี้ลงไปในถ้วยน้ำ .. เมื่อเปลี่ยนกรงให้ มันตื่นกรงสักพัก ก็ไปยืนหลับบนคอน ไม่เสียทีที่พยายามทำ
ส่วนไอ่เมฆ/ไอ่เวหา สูญเสียสัญชาติญาณนกไปนานแล้ว มันคิดว่ามันเป็นหมา! เห็นหน้าก็จะให้กอด
เหตุเกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา กำลังจะอาบน้ำหมาเพชร เจอนกยืนหลับ เลยจับมาตรวจร่างกาย ไม่มีร่องรอยฝีดาษนกหรือบาดแผลอื่น แหกปากเจอแคงเกอร์ เป็นแผ่นเหลืองข้างในโดยรอบ เอาคัตตันบัดเขี่ยออกได้เกือบหมด
ไอ่เวหาอาการหนักกว่านี้ตอนช่วยมา ฝีดาษ แคงเกอร์ ตาจะบอด กว่าจะเคลียร์หมดเป็นอาทิตย์ หลังจากนั้นมีมาให้ช่วยเกือบ 10 ไม่รอดสักตัว
นังหนูนี่ผอมและเหม็นสาบโคตรๆ คงเพราะป่วยจัด ปกตินกพิราบไม่มีกลิ่น เพราะความร้อนจากตัวมัน ฆ่าแบคทีเรียที่ผิวหนังมันได้ดี ไอ้ 2 ตัวไม่ได้อาบน้ำฟอกสบู่มาเดือนกว่า ยังไม่มีกลิ่นอะไร
ผมเอาทิชชู่เปียกบีบน้ำออกให้แห้ง พ่นน้ำยาอาบน้ำนกชุ่มๆ เช็ดตัว ไม่พ่นตรงๆ เพราะอากาศเย็น นกอ่อนแอ และต้องระวังเรื่องสัมผัสสัตว์ป่วย อย่าหยิบจับของใช้มั่วซั่ว ไดร์เป่าผมจึงไม่ควรแตะ
จากนั้นผมจัด A21+Ronivet S ให้ 10ml ตอนบ่าย 3 ไม่กล้าให้มาก กลัวสำลักตาย คืนนั้นป้อน 15ml อีก 2 รอบ เพิ่มเป็น 20ml เช้า-เย็นอีก 2 วัน แล้วเหลือแค่มื้อเย็น 20ml เพราะกินข้าวเองได้
ใส่น้ำ+อาหารไว้ วันอังคารกินเกือบหมด เริ่มมีแรงดิ้นๆๆๆ อึดี ปากเคลียร์แล้ว ยังคงป้อนมื้อเย็น 20ml เพื่อให้ได้ยาเน้นๆ ดีกว่าลุ้นให้มันกินน้ำผสมยา มันกินน้ำน้อย ตั้งใจให้ยาจนครบ 7 วัน พักต่ออีกสักอาทิตย์ค่อยปล่อย คาดว่าเป็นนกที่นอนตรงจั่วบ้าน ปกติมี 2 ตอนนี้เหลือ 1 ก็บอกไอ่ตัวนั้นว่า น้องมึงอยู่กับกูนะ เดี๋ยวหายแล้วเอามาคืน
วันแรกๆ หลับตลอด ไม่ช่วยคงไม่รอด ถือเสียว่ากรรมสัมพันธ์ ผมจะช่วยเท่าที่ทำได้ เลยจัดยาผสมอาหารให้นกทั้งฝูงไปด้วย 7 วัน ไอ่เมฆ ไอ่เวหา ก็โดนด้วย แม้มาตรการกักกันโรคค่อนข้างดี แต่เอาให้ชัวร์ (ใช้เสื้อกางเกงยาวอีกชุด ผ้าปูตัก มุ้งคลุมกรง ทิชชู่เปียกชุ่มแอลกอฮอล์เช็ดมือ เพื่อไม่ต้องไปจับขวดสเปรย์ ล้างสบู่อีกที แยกของใช้+ฟองน้ำล้าง ล้างคนละที)
นกพิราบค่อนข้างน่าเห็นใจกว่านกอื่น แม้ความเสี่ยงเท่ากัน (กาลามสูตร เป็นคำสอนที่ดี) เราสามารถอยู่กับมันได้อย่างปลอดภัย ด้วยความรู้และความเข้าใจที่เพียงพอ
วิธีดูเพศนกพิราบ/นกเขา มันสายพันธุ์เดียวกัน
ใช้เชือกหรือด้ายผูกโลหะ
ผมใช้ตะปู 1 นิ้ว ผูกตรงกลาง หย่อนลงกลางหลัง ห่างสักเซนต์
ผู้ชาย ตะปูจะแกว่งไปมาในแนว หัว-หาง
ผู้หญิง จะแกว่งไปมาระหว่างปีกซ้าย-ขวา
เป็นเรื่องสนามแม่เหล็กบนตัวนก เขาสอนๆ กันให้ดูขนาดตัว ลักษณะหัว นิ้วตีน ผมว่ายาก ตัวแปรเยอะเกิน
ในพฤติกรรมเท่าเด็ก 2-3 ขวบ ชายหญิงยังแตกต่าง รู้ไว้ ก็เป็นประโยชน์ทั้งเขาทั้งเรา.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น