เมื่อคืนปาเข้าไปตี 4 ก็ว่าจะเขียนบันทึกก่อน กลัวจะลืมหมด
พักนี้ยิ่งสมองแย่จัด ตอนนั้นเกือบตีหนึ่ง แล้วรู้สึกอยากกินกาแฟมาก
เลยลุกไปชงมาแก้วนึง กินไปได้ 2 อึกก็หลับคาแก้วกาแฟ มันคงเพลีย+ยาคลายเครียด
ผมรู้สึกตัวในครึ่งชั่วโมง ก็เขียนต่อถึงตี 3 ครึ่ง ที่ชวนบ๊าคไปฉี่น่ะครับ
(การคิดไปเขียนไป มันไม่ได้ง่ายเหมือนมานั่งพิมพ์ตามที่เขียนไว้แล้ว อย่างตอนนี้)
แล้วเลยเอาถ่านอัดเม็ดยัดปากไปเลย ป้อนน้ำได้เยอะอยู่ ราว 25 cc ก็สำลัก อะ พอก็ได้
เช้านี้เลยตื่นเกือบ 8 โมง ทั้งๆ ที่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอน 7
โมง ไม่เป็นไร เมื่อคืนบ๊าคกินข้าวกินยาดึกมาก จะได้เวลาห่างกันหน่อย ผมยัด ulsanic ไปก่อน แล้วเดินวนไปวนมาอีก 10 นาที หันไปชวนบ๊าค ไปขี้กัน รีบลุกเลยครับ
คงอยากไปอยู่เหมือนกัน เลยเวลาปกติเขาไปเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว
ผมเอากล้องไปด้วย วันนี้เวลามาก ก็ถ่ายรูปกันตั้งแต่ตื่น
ไปเดินวนก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ เก็บภาพไว้หน่อยไอ้ลูกรัก เราไม่รู้เวลาจริงๆ หรอกว่า
วันไหน เขาจะทรุดจนลุกไม่ได้อีก วันนี้ดูเขาสดชื่นดี
และดูเหมือนจะฉี่ใส่ต้นไม้ทุกต้น แต่ก็หอบไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเหนื่อยหรือปวดท้อง
อึไม่ไหลออกมาเองอีก ไม่มีอาเจียน เมื่อคืนหลังยัดอาหารมีน้ำลายไหลๆ
ผมยังกลัวเขาอาเจียน แต่ไม่ให้ ondensetron ดูซิว่ามันจะเป็นยังไง
ถ้าไม่อ้วกคือร่างกายเขาดีขึ้น ก็ไม่อ้วกนะ
เดินวนอยู่นานมาก ไปอึหน้าคลอเดีย เหลว มีปริมาณมาก
ถ่านออกมาด้วย แต่ดูเหมือนยังไม่หมด วนไปรอบบริเวณอีกนาน ก็ปล่อยชุด 2
เป็นน้ำนิดหน่อย ผมถาม หมดยัง เหนื่อยแล้วมั๊ง หมดแล้วก็เข้าบ้านกันเหอะ เขาก็เดินเข้าทางรั้ว ผมบอก เดินบนหญ้านะ
เขาก็ทำตาม จะวิ่งเสียด้วยซ้ำ แต่ยังหยุดฉี่ใส่กระถางหมากเล็กอีก 2 ที ตอนออกมา เราตัดออกทางกระถางเฟื่องฟ้าน่ะครับ
ทีนี้ก็เดินก้นบิดมาเรื่อยๆ ผมก็บอก ตรงไปๆ เขาก็เดินเตาะแตะๆ ไปถึงบ่อ แล้ววนกลับ
คงเหนื่อยเต็มที
ผมบอกแม่เมื่อคืน จะเก็บพริกกระเพรามากินล้างดีๆ นะ
ไม่รู้บ๊าคฉี่ไว้เปล่า อ้าวตายห่า พูดถึงแล้วนึกได้ ผมลืมเช็ดก้นให้เขาว่ะ
แห้งหมดแล้วมั๊ง .... ยังพอเช็ดได้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวอาบน้ำกัน ที่ก้นเขาคงยังมีคราบน้ำอึ
ที่ผมเช็ดไม่ถึงหนังเหลืออยู่อีกพอสมควร เมื่อกี้ยัดยาเช้าไป ไม่ถึง 2 นาทีก็หลับ
เออหลับมากๆ ลูก ร่างกายจะได้ฟื้นตัว อาบน้ำให้ เขาก็เหนื่อยทุกที
ผมต้องไปกินข้าวเช้าก่อน จะได้กินยาของตัวเอง
มียาประจำตัวกับเขาแล้วเหมือนกัน พัก 15 นาที เขียนบันทึกช่วงเช้า
แล้วเอาผ้าไปแช่ไว้ ของบ๊าคมากกว่าของป๊า มีผ้าปูที่นอน 2 ผืน ผืนเล็กหุ้มเบาะนอน
ผืนใหญ่หุ้มเบาะรถตอนไปหาหมอ ผ้ารองเบาะนอน ไว้ใต้ผ้าปูที่นอนอีกชั้น ผ้าเช็ดตัว 2
ผืน รองเบาะหลังในรถที่เขานั่ง 1 ผืน อีกผืนพาดไว้ซับน้ำลายที่พนักพิงด้านหลัง
ผ้าขนหนูผืนเล็กหนาๆ อีกผืน พาดบ่าไปด้วยตอนเข้าโรงพยาบาล เอาไว้เช็ดน้ำลาย
เมื่อคืนเช็ดน้ำลายไปครั้งเดียวเอง
เช้าเลยชุบน้ำเปล่ามาเช็ดผ้ายาง ถ้าไม่อึไหลไม่ใช้ดีกว่า ดูเหมือนบ๊าค จะไม่ค่อยชอบผ้ายางเท่าไหร่
หรือตัดแค่พอดีไว้ใต้ผ้า เออ น่าจะดี ฉี่ชอบไหล จะได้ซับไว้ก่อนถึงเบาะ
ความจริงผมก็ไม่ได้ซีเรียส ถึงมันจะเลอะ ใช้มาเป็นปีๆ มันก็ซับฉี่ไปบ้างแล้วล่ะ
ผมมีปลอกทำเป็นถุงผ้าใส่ไว้ชั้นนึงแล้ว ทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้ง
คือเอาแอลกอฮอล์ใส่ foggy ฉีดพ่นให้ชุ่ม พอมันละเหย
มันก็ดึงกลิ่นฉี่ออกไปด้วย .. anyway
ผมก็คิดจะเอามาใช้ต่ออยู่ดี จะได้รู้สึกถึงเขาได้ ยามจากลา
เมื่อกี้ เขามาหลับอยู่ข้างหัวเตียง ผมกวาดไปครึ่งบ้าน แล้วมาพักดื่มกาแฟ
แอบดูดบุหรี่สักมวน พ่อกับแม่ไปเอาแป๊ะตำปึงที่ รร.เบญ 3 เพื่อนพ่อเขาเป็น ผอ.
อยู่ โทรถามแล้ว เขาว่ามี มาเอาได้เลย คุณอาซิสเตอร์ว่าจะมาก็มาพอดี ไอ้ 2
ตัววิ่งไป บ๊าคก็ลุกมาดู แล้วไปนอนหมอบตรงทางออกห้อง ดี ผมจะได้กวาดด้านโน้นต่อ
เดี๋ยวถูพื้นแล้วอาบน้ำกัน
วันนี้ดูดี ผมพาไปฉี่ก่อนอาบน้ำ ช่วงที่ฟอกแชมพูไม่หอบ
นั่งรอหมักตัวก็ไม่หอบ มองไปทางหลังบ้านตลอด ผมว่าบน่ารักดีนะ
ผมก็เอากล้องไปถ่ายรูป นั่งรอให้ครบเวลาล้างตัว เขานั่งนิ่งผิดปกติว่ะ ปกติเขาจะลุกๆ
นั่งๆ เดินไปเดินมา เท่าที่สายจูงจะยาวถึง
ผมผูกไว้กับเชือกไนล่อนเหนือหัวกันเดินไปไหนไม่รู้ .. ผมถาม หนาวปะ
ลมแรงอยู่เหมือนกันแต่ไม่ใช่ลมเย็นๆ ตัวเปียกๆ อาจจะหนาว แต่ไม่เห็นสั่น พอบอก มา ล้างกัน
เขาก็ลุกพรึ่บทันที วันนี้ก็ยืนให้ล้างง่ายๆ แปลก ทุกทีจะต้องเดินขยับไปมา
ผมบีบน้ำออกจากตัวก่อน ไม่งั้น ผ้าเช็ดตัวขนาดใหญ่สุด หนาๆ ก็ชุ่มอะครับ
แถมตัวไม่แห้งด้วย ขนาดบีบน้ำออกแล้ว ยังเปียกไปทั้งผืน
ตอนเช็ดตัวก็ง่ายกว่าที่เคย ยืนนิ่งๆ ไม่วุ่นวาย เออ
มันป่วยจริงว่ะ ผมเช็ดจนพอใจก็บอก ไป เข้าบ้าน เขาก็กระโจนลงมา วิ่งตุบตับเข้าห้อง
รีบไปดูที่ประตูหน้าบ้าน เมื่อกี้หมาพ่อมันเห่าอะไรกันใหญ่โต บ๊าคคงอยากรู้มั่ง
แล้วไปนอนหมอบอยู่ใต้ปลายเตียงด้านหน้าต่าง
เขาชอบเอาหัวมุดเข้าไปแล้วเหลือก้นโผล่ออกมาน่ะครับ ผมตามไปดึงแขนเขาออกมาหน่อย
ยัด ulsanic ไปเม็ดนึง หยอด tear naturale
ให้ แล้วไปซักผ้า
ซักผ้าไปก็สวดไปด้วยไม่ได้ ใจวนเวียนคิด จะไม่คิดได้ยังไงวะ
คนอยู่ด้วยกันมา 10 กว่าปี ถึงไม่รักก็ผูกพัน แต่มันรักด้วยน่ะสิ เสร็จเรื่องผ้าก็คิดว่า
ปัดฝุ่นพัดลมให้เขาหน่อยดีกว่า หาข้าวกินก่อนแล้วกัน บ่าย 2 กว่าแล้ว
กินก่อนค่อยทำ ดันงีบไป 10 นาที ก็มาทำพัดลม 3 ตัว บ๊าคจะได้หายใจสะดวกขึ้นหน่อย
เสร็จเรื่องพัดลมก็โทรหาพี่แขก จะไปตัดผม
เขายังอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย ลูกเขาเป็นลูคีเมีย เข้าโรงพยาบาลใกล้ๆ กับผม
ตอนอยู่โรงพยาบาล พ่อยังพาผมไปเยี่ยมพวกเขาเลย ค่าเลือดยังไม่ดีพอ
ผมไม่รู้จะปลอบยังไง ก็บอกพี่เขาว่า ต้องมีความหวัง มีกำลังใจนะพี่ สวดมากๆ
ย้อนมาดูตัวเองแล้วก็คิดไม่ถูกเหมือนกัน .. ผมนึกถึงอีกคนแถวบ้าน
ผมไม่อยากทิ้งบ๊าคไว้คนเดียวนานๆ ถ้าไม่จำเป็น ไปตัดผมในเมือง
จะเสียเวลาอย่างน้อยก็ 2 ชั่วโมง ไร้สาระ ไม่กี่วันมันก็ยาว ตัดให้มันสั้นๆ ก็พอ
ที่ไหนก็เหมือนกัน .. แม่โทรถามให้ เขาว่าแบตเตอเรียนเขาไม่ดี แนะนำอีกคนมา
บ้านใกล้เข้าไปอีก
บ๊าคยังดูโอเค เห็นผมเปลี่ยนเสื้อก็ลุกดู
ผมเดินไปปิดประตูหน้าบ้านไว้ก่อน กลัวตื่นเต้นอะไรชนไม้กั้นล้ม
เดินออกไปไม่มีใครรู้ เขาก็ยิ่งตื่นตัวเข้าไปอีก อาจคิดว่าผมจะพาไปไหน
หรือจะออกไปไหน .. เขารู้นะ ว่าวันนี้ผมไม่ต้องไปทำงาน ผมดึงฉากกั้นปิด บอก
ป๊าไปตัดผมแป๊ปเดียว เดี๋ยวมา นอนไปก่อนนะ เขาก็หมอบเอาขาหน้าชิดแก้ม
เรียบร้อยสุดๆ แล้วกระดิกหางใหญ่ ผมก็ว่า เออ กระดิกไป มีหางเหรอ
เขายิ่งกระดิกใหญ่
ตัดผมกลับมา ก็ไปอาบน้ำสักหน่อย ตัวเหม็นมากๆ เข้าห้องมา บ๊าคก็ตื่นเต้น
คงอยากไปอึ ผมบอกเดี๋ยวก่อน อีกพักนึง .. แดดยังแรงมาก ผมกลัวเขาไม่ไหว
เขาก็มานอนหมอบหลังเก้าอี้ ผมนั่งแล้วเอื้อมมือไปลูบๆ โดนลูบเข้าเขาก็เอนนอน
อ้อนน่าดูเหมือนกัน .. 5.00 pm ให้ ulsanic ก่อน สัก 5.20 แดดร่มลมตกค่อยไปกัน
ผมดันหลับไปถึง 5.30 pm ออกไปเก็บผ้าอีก
ทีแรกบ๊าคไม่สนใจ ตอนเอาผ้าเข้ามาถึงเห็น
เขากำลังเดินมองหาผมระหว่างประตูหน้าบ้านกับประตูห้อง ไม่ต้องคะยั้นคะยอกัน
ผมลืมว่าเอาเข็มขัดใหญ่ตากไว้ เอาไปล้าง เสียเวลาเดินไปเอามาอีก
ผมว่าเส้นใหม่ควรไว้ใช้เวลาไปไหนมาไหน ชัวร์ว่าไม่ขาด เลยเอาเส้นเก่ามาใช้
แล้วก็เออ ความกว้างมันน้อยกว่าและแข็งกว่า ไม่น่าสบาย
เส้นใหม่มันกว้างและนิ่มกว่ามาก น่าจะสบายคอเขามากกว่า
แค่ปูผ้าเช็ดเท้า เขาก็ตื่นเต้นมากแล้ว
พอยื่นเข็มขัดไปตรงหน้า เขาก็เอาหัวใส่เข้ามาเอง เป็นอย่างนี้มานานแล้วล่ะครับ
เขารู้กติกา จะออกไปต้องสวมนี่ ป๊าต้องไปด้วย ผมเปิดที่กั้นแล้วปิดด้วย
พักนี้บ๊าคเดินเล่นนาน เดี๋ยวงูเข้าบ้านไม่รู้เรื่อง ผมถามว่า
จะไปหน้าบ้านหรือหลังบ้านดี เขาคงเข้าใจว่าให้ไปหน้าบ้าน ทำท่าจะก้าวไปทางนั้น
ผมก็ว่า หลังบ้านดีกว่า กว้างดี เขาก็เปลี่ยนทิศทางทันที ท่าจะปวดฉี่มาก
แวะฉี่ยาวๆ ข้างแทงค์น้ำก่อน วันนี้ตรงออกทางรั้ว
เดินไปมาพักใหญ่ก็อึได้เยอะเหมือนกัน เหลว ออกดำๆ อึดีขึ้นแล้ว หมายถึงปริมาณน่ะนะ
ความเข้มข้นก็โอเค แต่มันไม่เคยแข็งมาเป็น 10 วันแล้ว เอาเถอะ ไม่พุ่งเป็นน้ำ
ผมก็ควรพอใจแล้ว อย่าเพิ่งเรียกร้องอะไรมากนัก
ทำท่าเหมือนอยากอึอีก เดินไปเรื่อยๆ ขยับจะอึแล้วก็ไม่อึ
2-3 ครั้ง ผมผวาดิ เดี๋ยวไปนอนอึไหลอีก ก็ปล่อยเขาเดินไปตามความพอใจ
จนเขาไม่อึแน่แล้ว หรือเหนื่อยจัดก็ไม่รู้ เขาก็วิ่งนำเข้ามาเอง
มาถึงหน้าประตูหน้าบ้านก็จะลงดินเสียให้ได้ ผมรั้งให้เขาไปใช้ทางปูนแทน
ก็เดินไปบนสนามหญ้าทั้งด้านซ้ายด้านขวา ตัดออกไปทางแคนดี้ผมก็ยอม ก็ยังอึไม่ออก
จนเขาชวนผมเข้าบ้านเอง
วันนี้เล่นไป 20 กว่านาที จนผมเมื่อย เกือบมืดอะ
ผมตามเข้ามาก่อนเลย หันไปเก็บผ้าก่อนจะลืมเช็ดก้นให้อีก เรียงลำดับความเลอะเทอะ
ยัดยาก่อนค่อยเช็ดก้น ได้ฤกษ์เก็บอึไปทิ้ง มันเยอะแล้ว ถึงไปเก็บผ้าอีกด้าน คุณอามาพอดี
ยังไม่ได้เลื่อนฉากกั้น บ๊าคแม่มทำเก่ง มาโผล่ เห่าคุณอาใหญ่ แต่เสียงแบบว่า
เห่าไปยังงั้นแหละ ไม่ได้จริงจังอะไร เสียงยังดี ดังก้องไปทั้งบ้านแบบ surround แต่เวลาหอน เสียงหลงๆ นะลูก ป๊าว่าผิดคีย์ว่ะ
ทานข้าวพร้อมคุณอา มันเป็นกติกาของบ้านเรา ญาติมา ให้มานั่งกินข้าวพร้อมกัน
แล้วนั่งคุยๆ กันต่อ ผมร้อนรนใจ อยากลุกมาก็กลัวเสียมารยาท คิดว่า ไม่เป็นไร
เมื่อเช้าบ๊าคกินสายแล้ว เขานั่งคุยกันจนเข้าเรื่องวัดวาไปพักใหญ่ ผมก็ลุกมาเอา n/d ให้บ๊าค นั่งยัดปากกันไป 15 นาที
คุณอากลับไปตอนที่ผมเตรียมยาหลังอาหารให้บ๊าคพอดี ผมก็เล่าให้ท่านฟังแล้วว่า
บ๊าคเป็นไง อยู่ได้นานแค่ไหน ทำไมไม่ใช้คีโม ท่านก็ว่า เราก็ดูแลมันดีที่สุดแล้ว
ไม่ต้องเสียใจ
อะกินยาก่อน จะให้น้ำเกลือ นอนท่าผิดว่ะ ผมจับพลิก
แล้วจัดท่าให้หมอบ บ๊าคก็พยายามไหลตัวลงไปนอน รู้ดีจริงๆ ผมจับให้หมอบจนได้
จะได้ทิ่มเข็มไม่พลาดไง เสร็จจากน้ำเกลือ ตามด้วยการเช็ดหู มีถีบเหมือนเคย แต่ไม่ดิ้นเท่าไหร่ หยอดตา พ่นยา หวีผม
กว่าจะหลอกให้ลุกขึ้นให้หวีผมได้ บอกแล้วบอกอีก จนต้องเอาปลาเส้นหมามาหลอก ลุกดิ
เดี๋ยวป๊าให้ 1 เส้น ลุกโว๊ย หวีเสร็จก็ให้ไปเส้นนึง เขาทำหน้าไม่เข้าใจ
ให้แค่เนี้ยเหรอป๊า ผมก็บอก นั่นแหละ 1 เส้นไง ตามสัญญา
แล้วหันหลังเอาถุงวางบนโต๊ะ บ๊าคเข้าใจทันที สะบัดก้นไปนอนข้างหน้าต่าง
ห้ามใจอ่อนครับ ผมยังมีความหวังนี่นะ
กวดบ้านอีกรอบ ทำที่นอน โดยเอาผ้ายางไว้บนเบาะ
แล้วค่อยเอาผ้าปูที่นอนหุ้ม เก็บผ้าเข้าที่เข้าทาง กินมื้อดึกแล้วไปล้างชาม .. 5
ทุ่มละ ต้องกิน ulsanic เขานอนขดอยู่ข้างผนัง ผมถาม
หนาวเหรอลูก ที่นอนเสร็จแล้วไง ไปนอนดิ .. เฉย .. ผมเลยเอนตัวลงนอนข้างๆ
ขดตัวกอดเขา ลูบๆ เอาหัวชนหัวเขาอยู่พักใหญ่ ค่อยไปอาบน้ำ
กลับมา เขาไปอยู่บนที่นอนแล้ว เด็กมีปัญหานะเนี่ย หลับได้
มีฝัน ทำปากงึมงำ ตะกุยขา ผมเลยถ่าย vdo เก็บไว้หน่อย ..
เที่ยงคืนแล้ว ได้เวลากิน vetmedin แล้วไปฉี่
ป๊ายังไม่ได้กินยาของตัวเองเลยว่ะ ต้องนอนแล้วด้วย ตี 4 เจอกัน กับถ่านอัดเม็ดนะลูก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น