เมื่อคืนหลังจากลองใช้แผ่นรองแพมเพิส บ๊าคก็ฉี่ราวๆ
เที่ยงคืนกว่าครั้งนึง เละครับ มันหลุดอะ ไม่รู้แค่พลิกตัวก็หลุดหรือบ๊าคดึงมันออก
แต่คิดว่าไม่น่าดึงเองได้ ผ้าแพรที่ห่มไว้ให้เปียกเกือบครึ่ง
ผมเลยเอาผ้าน่ะแหละเช็ดพื้นก่อน ทิชชู่ตาม ผมก็เช็ดๆ ตัวเท่าที่ทำได้
แปะอีกแผ่นให้ ตี 3 ฉี่อีกที ก็หลุดเหมือนเดิม เละเทะเหมือนเดิม
เขาจะทำเสียงบอก ผมก็ลุกมาเช็ดๆ อีกรอบ
คราวนี้เอาแผ่นรองซับมาวางแทน ตี 5 กว่าๆ ฉี่อีกรอบ บ๊าคดันพลิกตัวไปฉี่นอกแผ่นรองซับ
เอากับเขาสิ .. คือ เขาไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ แต่ก่อนฉี่เขาจะใช้ขาหลังพลิกตัว
แผ่นรองซับมันเลยเลื่อนออกไป ไม่เป็นไรลูก
ผมเช็ดพื้น เช็ดตัว แล้วเอาตัวเขาวางบนแผ่นรองซับ
ให้ซับฉี่ออกจากตัวเขาด้วย ตั้งใจว่า เช้า ต้องจับอาบน้ำ มันเลอะไปทั้งตัวขนาดนั้น คงทิ้งไว้ไม่ได้
เดี๋ยวผิวหนังมีปัญหา และเขาคงแย่ ถ้าต้องนอนดมฉี่ตัวเองทั้งวัน
ผมเอายาก่อนอาหารยัดปาก แล้วนอนต่อถึง 6.10
ตักอาหารมาวางไว้ก่อนให้หายเย็น แล้วเตรียมอาบน้ำกัน
ผมพาเขาไปอึก่อน บ๊าคเดิน แบบที่คุณหมอธนิกาเคยบอก ถ้าเส้นประสาทมีปัญหา เท้าจะวางปกติไม่ได้
แต่จะลากหลังเท้า ผมใช้วิธีรั้งสายคล้องอกขึ้น และพยุงใต้ก้น ก็พอไหว แต่เขาลงน้ำหนักกับขาตัวเองไม่ได้
เซตลอด ไปฉี่ทีนึง แล้วหมุนไปทำท่าย่อ อึออกมาได้พอสมควร ผมก็ประคองเหมือนเดิมแหละครับ หันหน้าเข้าบ้าน
ผมพยุงมาถึงหน้าประตู แล้วเลื่อนประตูปิดก่อน
ที่อาบน้ำอยู่ห่างออกไปราว 10 กว่าเมตร ถ้าประคองให้เดินเอง
กว่าจะถึงคงแย่และทุลักทุเลน่าดูชม ผมตัดสินใจอุ้มไป .. การพยายามอุ้ม 2
ครั้งก่อนของผมมันผิด ผมเพิ่งนึกถึงวิธีที่ถูกต้อง ตอนใช้กับ coffee ได้เมื่อคืน คือใช้แขนซ้ายรองใต้ขาหลังส่วนบน แขนขวาช้อนเข้าไปจากด้านคอ
เอาไว้กลางอกเฉียงไปด้านนอก ก็จะอุ้มได้อย่างมั่นคง และเขาไม่ร่วงแน่ๆ ..
บ๊าคไม่ดิ้นสักนิด ก็ดีครับ ถ้าดิ้นก็จะลำบากกว่า คงไม่มีแรงจะดิ้นแล้วมัง
การอาบน้ำหมาที่ยืนไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลย
ขาหน้าเขายืนได้แต่โซเซ ขาหลังแทบยืนไม่อยู่ ผมใช้ขาหนีบเอวเขาไว้ตอนฟอกแชมพู
ด้านหน้าก็เอียงไปมา ฟอกครบทั้งตัวแล้วก็ปล่อยเขาลง เขาก็นอนหมดแรงอยู่ตรงนั้นแหละ
ทิ้งไว้แป๊ปนึง ไม่ได้กะจะหมักตัวหรอกครับ แต่ต้องไปทำความสะอาดพื้นห้องก่อน
ถูด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กกับน้ำเปล่า เสร็จก็กลับมาหาบ๊าค คิดว่าจะเช็ดตัวยังไง
นั่งยังไม่ไหวเลย งั้นนอนแล้วกัน
ผมเอาผ้าห่มผืนใหญ่ของเขา มาปูพื้นตรงที่จะเช็ดตัว
ล้างตัวแบบเซไปเซมา ตอนบีบน้ำออกจากตัวยิ่งน่าตกใจ กล้ามเนื้อเขาแทบไม่มี
แค่อาทิตย์เดียวเองมันหายไปเยอะมาก คงเป็นอีกสาเหตุหลักที่ทำให้เขาไม่มีแรงทรงตัว
จากนั้นอุ้มเขาไปอยู่บนผ้า ให้เขานั่งพิงขาผมไว้ก่อน เช็ดหน้าเช็ดหัว แล้วค่อยปล่อยให้นอนราบลงไป
เช็ดทีละด้าน ยิ่งไม่มีเนื้อยิ่งซับน้ำ แปลกแฮะ เช็ดด้านนึงแล้วพลิกทำอีกด้าน
ผ้าแฉะไปทั้งผืนแล้วก็ยังไม่ค่อยแห้ง .. เช้านี้ อากาศอึมทึมน่าดู ไม่มีลมสักนิด
ร้อนจนเหงื่ออาบ ผมเช็ดเท่าที่ทำได้ ยังไงมันก็ไม่แห้งแน่แล้ว
หรือปกติเราอาบกันตอนบ่าย มีทั้งแดดและลมช่วย ไม่หรอกกล้ามเนื้อเขาต่างหาก
ผมพยุงเขาให้ลุกก่อน จะได้อุ้มได้
จากนั้นอุ้มเข้ามาวางในห้อง .. เอ่อ อยากบอกว่า ไอ้ที่อุ้มไปอุ้มมาเนี่ย 30
กว่าโลนะครับ ไม่ใช่ 5-6 โล แต่ตอนนี้คงไม่ถึง 30 โลแล้วล่ะ ..
เอาผ้าขนหนูผืนเล็กแห้งๆ มาเก็บอีกที มันก็ไม่แห้ง เอาวะ กินข้าวกันบ๊าค ยากน่าดู
แต่ผมป้องกันนิ้วผมไว้แล้ว เชิญงับตามสบาย กินเสร็จก็เช็ดปาก เช็ดผ้ายางรอง
แล้วหันไปเอาชามเขาแช่ เอาข้าวใส่ปากตัวเองไป 3 คำ กาแฟตาม น้ำตาม เหนื่อยจนไม่หิว
ต้องทำเวลาด้วย เดี๋ยวไปหาเอาข้างหน้า
จากนั้นพยายามใส่แพมเพิส (ยากชิบหาย) กางดูก่อน
อันไหนควรด้านหน้าด้านหลัง ด้านกว้างคงอยู่ด้านหลัง เอาใส่ แล้วแปะหยาบๆ
ไว้ข้างนึงก่อน พลิกตัว ดึงให้หุ้มจู๋ไว้แล้วแปะดีๆ พลิกกลับ แปะอีกข้างให้ดีด้วย
พลิก 2 ทีก็ร่นไปทางก้น แค่บ๊าคขยับเปลี่ยนข้างก็คงหลุด หันไปเอา neofix มาแปะด้านหลังกับขนเขา น่าจะอยู่
ขณะที่พยายามแปะ บ๊าคก็อ้วก คงกินมากไป เหนื่อยมา
เลยเอาผ้าที่เช็ดตัวมะกี้รองอ้วกไว้ก่อน
เอาผ้าที่ต้องซักไปแช่ไว้ ต้องรีบเข้าห้องน้ำแล้ว activity เยอะขนาดนี้
ขี้ไม่ออก .. อาบน้ำถูสบู่
เหงื่อเยอะจนจะไม่ถูเหมือนวันอื่นๆ คงไม่ได้ กลับมาดูบ๊าคอีกที หลับไปแล้ว
พลิกตัวเอาทิชชู่ใหญ่เช็ดตัวอีกที ด้านที่อยู่กับพื้นยังชุ่ม
ดีที่ผมมาเช็ดอีกรอบ ไม่งั้นเขาคงต้องนอนแฉะๆ ไปอีกนาน .. ไปทำงาน
และหวังว่า บ๊าคจะฉี่ใส่แพมเพิสแล้วกัน มาจนถึงที่ทำงาน ถึงนึกได้ว่า ลืมเก็บอึ ฝนอย่าตกนะ คงได้เละเทะกันล่ะ
ถึงเที่ยง ฝนไม่ตก โชคดีจัง อย่าลืมเก็บขี้หมานะ ผม plan ว่า
เอาบ๊าคไปอึก่อน เผื่ออยากฉี่ อยากอึ ค่อยป้อนข้าวให้เขา
เวลาที่เหลือค่อยกินของตัวเอง เข้าบ้านได้ก็ตะโกนไป บ๊าคเป็นไงมั่ง
เห็นแพมเพิสตกอยู่ข้างบันไดตรงที่กั้นพอดี กับฉี่ ไหลข้ามมาอีกฝั่ง (ช่างหัว 3 จุดมันเทพื้นไม่เป็นน่ะครับ
พื้นเอียงถ้าเทน้ำจะไหลไปทางหลังบ้าน)
เป็นงานแล้วไง เปลี่ยนชุดก่อน มาเช็ดฉี่ให้
ดูเขาดีใจที่ป๊ามานะ จะได้ทำความสะอาดให้เขาได้ เขานอนอยู่ข้างตีนบันได
เมื่อเช้าอยู่หน้าทีวี ห่างกันเกือบเมตร มาได้ไกลนี่ .. ฉี่เปียกไปถึงคอ ใต้ตัว
ด้านข้างนิดหน่อย เขาอยู่ท่านอนหมอบ แต่คงพลิกไปมาเลยเปียก 2 ด้าน
เขาทำท่ากลัวป๊าด่า ผมก็ว่า ไม่ด่าหรอก ป๊าเข้าใจ มาเช็ดให้ ผมค่อยๆ เช็ดพื้น
เช็ดตัวด้านหนึ่งถึงคอ แล้วลากไปด้านหน้าพลิกกลับ เช็ดอีกข้าง พลางบอกเขา
เย็นนี้อาบน้ำอีกทีแล้วกัน ไม่ไหวเนอะ
เช็ดเสร็จก็ชวนเขาไปอึ ขณะที่เช็ดก็ยังฉี่ออกมานะ พุ่งเชียว
แต่คิดว่าเขาควรออกไป ช่วงเช้าอ่านๆ หาๆ ดูเกี่ยวกับกายภาพบำบัดหมา ต้องให้เดิน
อย่าขี้เกียจ (เจ้าของน่ะนะ) เขาจะได้ใช้กล้ามเนื้อ เส้นเอ็น .. ดึงให้ลุกขึ้นมา เขาก็ลงน้ำหนักที่ขาไม่ได้
ผมพยายามช่วย รั้งไว้ไม่ให้ล้ม จะไม่ไป ผมก็ไม่ยอม ทั้งรั้ง ทั้งลาก ทั้งส่งก้น มาที่ประตู
พากันออกไปถึงเสลดพังพอน ก็ย่อตัวอึ ยังไม่หมด เดินวนไปทางแสงจันทร์ แต่ไม่ถึงหรอกครับ
อึอีก 2 ที ท้องเสียอีกแล้ว เย็นนี้อย่าลืมให้ ultracarbon
การพาอึ เล่นเอาผมเหงื่อท่วม ลักษณะการเดินของเขา ช่วงแรกๆ
เท้าซ้ายจะพับไปด้านหลัง ต้องยกก้นขึ้น ให้เขาวางเท้าให้ถูก แล้วก็ ขาหลังถ่างไปบ้าง
ขวิดกันบ้าง ต้องออกแรงรั้งไม่ให้ล้ม ขาหน้ายังพอทรงตัวได้มากกว่า
ส่งตัวไปข้างหน้าได้ แต่ก็ไม่ถึงขนาดปล่อยมือได้ การก้มตัวคงทำให้ผมเหนื่อยมากกว่า
ผมคงต้องคิดถึงเครื่องทุ่นแรง .. ถ้าใช้ผ้าคล้องหน้าท้อง ก็เกรงว่าจะฉี่ไม่ได้
จะเจ็บรึเปล่า แล้วเวลาอึจะลื่นลงไปทับอึไหม ที่ผมทำอยู่คือใช้มือช้อนใต้ก้น แถวๆ
ไข่ ถ้าอึ ก็เลื่อนมือมาด้านตัวเอง รั้งโคนขาเขาให้ย่อตัวได้
อยู่ข้างนอกไม่ฉี่ เข้าบ้านมาได้ 2-3 ก้าวฉี่แตก
อาจเป็นเพราะผมประคองใต้ท้องเป็นบางที ผมก็เช็ดๆ แล้วเอาทิชชู่รองจู๋ไว้ กดเบาๆ
ที่ท้องน้อย ฉี่ก็ไหลออกมาอีก เช็ดเรียบร้อย ไปเอาแผ่นรองซับมารองตัวให้
กลับไปเก็บอึก่อน ท่าทางฝนมันจะตก เข้ามาชวนบ๊าคกินข้าวกัน
ผมตักมารอไว้ก่อนแล้ว น้อยกว่าที่เคยกิน กลัวอ้วกอีก แต่ควรกิน ไม่งั้นจะแย่
ยัดสาหร่ายกับวิตามินซี อี เข้าไปก่อน คุยกับเขาดีๆ อย่ากัดป๊านะลูก เขาก็ไม่งับนะ
ผมเลยชะล่าใจ ไม่พันนิ้ว เวลามันน้อยด้วยแหละ พอป้อนอาหารไปได้ 2-3 คำก็เจอดี
กัดแรงมาก งับๆ อย่างเอร็ดอร่อย (เจ็บชิบหาย) เอาทิชชู่พันก่อนแล้วกัน
แล้วป้อนต่อไป ดูเหมือนจะกินครึ่งทิ้งครึ่ง มีปลิ้นทิ้งแล้วทำคอพับคออ่อน
เหลืออีกคำเดียว เวลาก็หมด งั้นแค่นี้ก็ได้
เช็ดปาก คอ ขาผม เอาชามไปทิ้งในครัวก่อน
เจอเลือดตัวเองที่โคนนิ้วนิดหน่อย หาแผลไม่เจอ ไม่มีเวลากินข้าวละ ไม่เป็นไร
มีวุ้นเมื่อเช้าน้องเขาซื้อมาฝาก มีไส้กรอกของไอ้ดำ แต่ผมก็ไม่เคยแย่งมันกินนะ ..
เหงื่อไหลเป็นน้ำ ก็ต้องเปลี่ยนชุดกลับมาทำงาน
เย็นกลับมา บ๊าคยังอยู่หน้าเก้าอี้นอนเหมือนเมื่อเที่ยง
เปียกฉี่ทั้งตัว ในขณะที่แผ่นรองซับไม่มีร่องรอยแม้แต่นิด
ผมโยนแผ่นรองซับไว้บนเก้าอี้ บอกบ๊าคว่า ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวอาบน้ำกันอีกทีแล้วกัน
.. เช็ดตัวนิดหน่อยแล้วนึกได้ เดี๋ยวก็อาบน้ำละ จะเช็ดให้เปลืองพลังงานไปทำไม
ว่าแล้วก็เอาสายคล้องอกใส่ โอบรอบอกให้ลุกยันขาหน้าก่อน
เขาทำท่าหมดเรี่ยวหมดแรงจนผมตกใจ แป๊ปนึงก็ยันไว้ได้ ค่อยโอบใต้ท้องขึ้นมา
พยุงออกประตูไปก็เซหัวจะทิ่ม พาขึ้นทางลาดนี่ยกเขาขึ้นไปเลย พอไปถึงโคนเสา
เขาก็เริ่มส่งตัวเองไปข้างหน้า ทำท่าย่อ นึกว่าจะอึ ที่ไหนได้ หมดแรง
ขอนั่งหน่อยป๊า
ผมปล่อยให้นั่ง พักนึงเขาก็ดันขาหลังขึ้นมา
ผมเลยช่วยประคองหน่อย ทำท่าอยากข้ามไปฝั่งซ้าย ผมก็ช่วยยกตัวข้ามไป ไปดมๆ
ที่โคนเล็บมือนาง ทำท่าจะฉี่แต่ไม่ฉี่ จากนั้น นำผมไปข้างกอกล้วย เหมือนอยากอึ
ผมช่วยประคองให้ย่อตัวอึ บ๊าคกลับนั่งลงไปเลย เขาเดินวนเหมือนหาที่อึอยู่นาน
นั่งลงไป 2-3 รอบ จนสุดท้ายหมอบลงไปแล้วชันขาหน้าขึ้น ผมก็นั่งยองๆ
กอดเขาจากด้านหลัง ว่า เหนื่อยเหรอลูก พักก่อนก็ได้
ความจริงผมก็เริ่มเหนื่อยเหมือนกัน อากาศอบอ้าว ฝนกำลังมา ลมไม่กระดิก
เหงื่อเริ่มไหลเป็นทาง
สุดท้าย ดูท่าว่าอึไม่ได้แน่แล้ว ผมก็บอก
เข้าไปนอนอึในบ้านก็ได้ เดี๋ยวป๊าเช็ดให้ แล้วอุ้มจากใต้ตะขบมาที่อาบน้ำ
ระยะทางที่ไกลขึ้นทำให้บ๊าคตัวหนักขึ้น เหลืออีก 6-7 เมตร ผมก็เหนื่อยเต็มที่
หันไปคุมลมหายใจให้ลึกยาว ถึงที่อาบน้ำกันจนได้
พอวางเขาลง เขาก็ทรุดลงไปเลย ผมให้เขานั่งพิงขาผมแล้วราดน้ำ
ฟอกแชมพูก็ยืนบ้างนั่งบ้าง เสร็จคือ เขานอนราบ หมดสภาพ เอาหัวไปทางน้ำไหลออก ผมผมทิ้งเขาไว้ก่อน
มาถูพื้นห้อง แล้วไปเอาผ้าเช็ดตัวกับผ้าห่มรองเช็ดตัว ที่ตากไว้เมื่อเช้ามารอไว้
ค่อยๆ ขยับตัวเขา ให้หัวมาอยู่ด้านสูง ล้างจากไหล่ลงไปทั้งนอนๆ อย่างนั้นแหละ ด้านหนึ่งก่อน
แล้วค่อยดึงตัวเขาขึ้นนั่ง ล้างหัว จากนั้นดึงให้ยืนขึ้นล้างอีกข้าง
เสร็จก็พยายามรีดน้ำออก แล้วอุ้มไปวางบนผ้า
.. มันร้อนมากจนผมคิดว่า ถ้าทำตรงนี้ เขาจะแย่กว่าที่จำเป็น ผมก็แย่
เหงื่อออกเยอะแยะจนไม่เป็นอันทำอะไร เลยตัดสินใจ เอาเข้าไปเช็ดตัวในบ้านดีกว่า
ผมมาเอาผ้าเช็ดตัวอีกผืนปูพื้นไว้ก่อน แล้วอุ้มเขามาวาง
เขาก็นอนหมดเรี่ยวแรง ไม่เป็นไร .. ค่อยๆ เช็ดจากหัวไปหางข้างนึง
แล้วพลิกเช็ดอีกด้าน เกือบแห้ง ยกเว้นแนวหลัง ปล่อยไว้ก่อน จนลูบๆ ดูแห้งดี ค่อยกลับอีกด้านขึ้น
พื้นยังแฉะอยู่เลย แห้งยากเนอะ สุดท้ายก็ทำให้แห้งจนได้ ให้กิน
vetmedin+spirulina+cavumox เพราะ 2 วันมานี่
จมูกข้างขวาเขามีขี้มูกเขียวๆ เต็มรู เอาคัตตั้นบัดเช็ดให้ก็สะบัด อ่านๆ แล้ว
ทั่วไปใช้ amoxy ผมมี cavumox อยู่แล้ว ดีกว่า amoxy ตัวเดี่ยวๆ อีก ก็ยัดไปเลยแล้วกัน
แล้วบ๊าคก็หลับสนิท จนผมเกรงใจไม่อยากปลุกกินข้าว
ยืดเวลาให้ 10 นาทีก็ได้ วันนี้เอาซีซาร์มาบี้ๆ ให้ลอง ตักใส่ปาก บ๊าคก็ปลิ้นออกมา
ไปเอาอาหารของเขามาป้อน ก็กัดน่าดู จนผมจนใจ หันไปใช้ไซริ้งค์อัดเข้าไป
ยังไม่ยอมกลืนเลย เอาแล้วไง ..
บ๊าคน่าจะกลืนไปได้สัก 15 cc มั๊ง ที่เหลือปลิ้นออกมา
คืองับปากแน่น แล้วไม่กลืนจริงๆ .. อะ
ไม่กินก็ไม่กิน ผมเอาทิชชู่ใหญ่ล้วงเข้าไปเช็ดข้างๆ เหงือก ข้างฟัน
เอาอาหารที่ไม่กลืนออกมา แล้วหันไปเอากลูโคสมาลองแทน .. คราวนี้กลืน
คงเพราะมันเป็นน้ำและหวาน เสร็จก็ยัดยาก่อน ค่อยมาให้น้ำเกลือ
ลองยืดหดขาหลังเขาไปด้วย ตามที่อ่านมา ..
ปลายเท้าเขาเย็นมาก ผมก็กำๆ บีบๆ จนอุ่นขึ้น แล้วห่มผ้าให้
หลังให้น้ำเกลือเสร็จสักพัก เขาก็ลุกมาทำท่าประหลาด
พักใหญ่ฉี่ออกมา ฉี่แล้วพยายามจะดิ้นหนี ผมกอดเขาไว้แน่น
แล้วบอก ไม่เป็นไร เดี๋ยวป๊าจัดการให้ คราวนี้ไม่เปียกตัว ผมพลิกตัวเขา แล้วเปลี่ยนแผ่นใหม่ให้
เหลืออีก 7 แผ่น แต่วันนี้ผมฝากลูกน้องซื้อให้อีก 3 แพ็ค 1 คืนคงใช้ไม่ถึง 7
แผ่นกระมัง และผมต้องคอยดูให้ดี จะได้ไม่เลอะเทอะเหมือนเมื่อคืน อาบน้ำเช้า-เย็นมันไม่ไหว
ทั้งคน ทั้งหมา
จัดการให้เขาเสร็จ เขาก็นอนได้ .. ผมต้องทำอะไรต่อบ้างล่ะนี่
ล้างถ้วยชามของเขาก่อน กินข้าวสัก 3-4 คำ .. เขาหลับสนิท ผมมาเปิดผ้าจับเท้าดู
อุ่นดีแล้ว เขาหลับดีอย่างนี้ เป็นโอกาส ไปพับผ้า ซักผ้า อาบน้ำ
2 ทุ่มมั๊ง ที่สุวรรณชาดโทรมา comfirm เรื่องนัดตรวจหัวใจ ผมก็ cancel ไป บอกเขาว่า ผมแจ้งคุณหมอธนิกาไว้แล้ว
ตอนกลับมาจากอาบน้ำ เขาก็ยังอยู่ที่เดิม .. ท่าเดิม
4 ทุ่มกว่า อยู่ๆ บ๊าคผุดลุกขึ้นมาอยู่ในท่าหมอบเอียงๆ
ไม่รู้หนาวหรือหายใจไม่ออก ผมถาม เอาที่นอนดีกว่ามั๊ย เดี๋ยวป๊าทำให้ ..
ผมยกที่นอนมาวางชิดหลังเขา เอาผ้ายางปู ค่อยยกด้านหัวขึ้นไปก่อน ตามด้วยก้น
แล้วยกสะโพกขึ้น เอาแผ่นรองซับสอดเข้าไป หลับต่อแล้วครับ
ผมว่า ตัวมีแต่กระดูก นอนพื้นคงเจ็บตัว
แต่เขาไม่ค่อยนอนบนเบาะเท่าไหร่ เอาล่ะ เดี๋ยวลองกายภาพบำบัดกัน .. อ่านๆ เจอ
ส่วนใหญ่สภาพแย่กว่าบ๊าค เพียงแต่ไม่ได้เป็นมะเร็ง .. ผมนึกตำหนิตัวเอง แค่นี้ก็ท้อถอย
ถึงกับจะให้เขาตาย .. ผมไม่อยากให้เขาต้องทรมานนานๆ การจะให้เขาไปเร็วๆ
ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ส่วนหนึ่ง ผมเห็นแก่ความรู้สึกของตัวเอง อย่างนี้ก็ดี
จะได้เห็นหัวใจกัน
5 ทุ่ม ผมกะป้อน ulsanic กัดแรงมาก ทั้งๆ
ที่พันนิ้วไว้แล้วยังเจ็บมาก นอนน้ำลายไหลอยู่ เป็นแบบเหนียวๆ ลิ้นห้อยออกมาเหมือนเมื่อคืนวันเสาร์ แต่ก็หลับ
แล้วจะให้กินยายังไงล่ะทีนี้ ผมเอาสิ่งที่อยากให้กินมื้อเช้าเตรียมไว้ สก๊อต 1 ขวด
spirulina แล้วเขย่าๆ ไว้ก่อน .. ดึงไซริ้งค์ออก ใส่
ulsanic เข้าไป แล้วดูดน้ำใส่ไป 5 cc เขย่าๆ ป้อนไป
เขาไม่กลืน ผมก็ล้วงปากเช็ดออกมาให้สะอาด
ถ้าอย่างนี้คงช่วยไม่ได้แล้ว จะให้อาหารทางเส้นเลือด
ผมไม่ทำแน่ ยื้อยุดกันเกินไป ถ้าได้น้ำเกลืออย่างเดียว คงอยู่ได้ไม่กี่วัน ความหวังช่างมาๆ ไปๆ จริง ..
ป้อนอาหารได้ กลืนได้ ยังพอมีหวัง อย่างนี้จะเอาอะไรมาให้หวัง
ช่างมันก่อน ไปทำกายภาพบำบัดให้บ๊าคก่อนแล้วกัน ..
ทำขาหลังไปได้ 100 เซต กดทีละปุ่มไม่ไหว ผมเอามือกำปลายเท้าแล้วบีบ-คลายแทนแล้วกัน
จากนั้นดัดปลายเท้าไปหน้าหลังอีก 100 เซต ดึงขาออกสุดแล้วดันเข้าสุดอีก 100 ..
มาต่อขาหน้า อย่างสุดท้ายได้แค่ 50 ผมก็จะหลับ เอาแค่นี้ก่อนแล้วกันนะลูก
ป๊าเพลียสุดๆ ไม่ไหวแล้ว
เขายังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ยังกับหมาโดนยาสลบ
แต่ปลายเท้าอุ่นแล้ว ตอนหัวค่ำเย็นมากจนผมกลัว เขาใกล้ตายรึเปล่า แถมหายใจตื้นและเบา
ผมยังคิดเผื่อ ถ้าหลับตายคงเป็นโชคดีของเขา .. มีฉี่ไหลออกมาวงสักฝ่ามือ โดยเขาไมวุ่นวาย
คงเพลียจัดเหมือนป๊า .. ผมเตรียม ultracarbon
ใส่ไซริ้งค์เล็กไว้สำหรับตอนตี 5 ยาเช้าเป็น capsule ทั้งหมด ยกเว้น cavumox
ผมใส่ไซริ้งค์ใหญ่ เอาน้ำใส่เลย กะว่า เดี๋ยวเช้ารู้เรื่อง ถ้ายังพอป้อนได้ มันจะช่วยให้ระบบเขายังพออยู่ได้
และอาจฟื้นตัวกลับมากลืนอาหารได้ งานนี้แล้วแต่ฟ้า
ตั้งแต่ 4 ทุ่ม ผมเอาขึ้นเบาะก็หันหัวไปทางทีวี
หันขามาทางเตียง ผมตื่นมาตี 4 เขาก็ยังอยู่ท่าเดิม ไม่ฉี่อีก ตัวร้อนๆ
ผมจับพลิกตัวให้หันขาไปทางบันไดบ้าง ลองวัดไข้ 104.2 มีไข้ และดูไม่รู้สึกตัว
หรือจะไม่รู้สึกตัวมาตั้งแต่ตอน 4-5 ทุ่ม .. ผมลูบๆ ตัว ด้านที่นอนทับมาทั้งคืน ให้เลือดไหลเวียน
เอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดตัวให้ เผื่อไข้จะลดลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น