While I thought that I was learning how to live, I have been learning how to die - Leonardo da Vinci

บทความเหล่านี้ หากเป็นประโยชน์กับท่าน ผมก็ดีใจ หากจะนำไปใช้ที่อื่น ผมก็ยินดี แต่กรุณาอ้างอิงที่มานิดนึง จัดเป็นมารยาทพื้นฐานในการใช้บทความของผู้อื่นใน internet หลายเรื่องผมต้องค้นคว้า แปลเอกสาร ตรวจสอบความถูกต้อง กลั่นกรอง เรียบเรียง ใช้เวลา ใช้สมอง ใช้ประสบการณ์ การก๊อปไปเฉยๆ อาจทำให้คนอื่นคิดว่าคนที่นั่งคิดนั่งเขียนแทบตายห่ากลายเป็นคนก๊อป ผมเจอเพจที่เอาเรื่องของผมไปตัดโน่นนิดนี่หน่อยให้เป็นงานของตัวเอง ไม่อ้างอิงที่มา ไม่ละอายใจหรือ .. สงสัยอะไร comment ไว้ ผมจะมาตอบ แต่ถ้าใครมาแสดงความไพร่หรือด่าทอใครให้พื้นที่ของผมสกปรก ผมจะลบโดยไม่ลดตัวลงไปยุ่งเกี่ยว อยากระบายไปหาที่ของตัวเองครับ หมายังขี้เป็นที่เป็นทางเลยจ้ะ นี่ก็เคยเจอ ไม่รู้พ่อแม่สอนมายังไง!!!

วันพฤหัสบดีที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

เมื่อป๊าต้องเข้าครัว / Thu. 14 Nov., 2013


เช้านี้ ตื่นมา 6.20 ไม่พูดพล่ามทำเพลง เก็บหมอนของตัวเองโยนขึ้นเตียงไป แล้วบอกลูกบ๊าค หมอบ เขาเฉย แต่พอหยิบขวดน้ำเกลือเขาก็หมอบเอง คงรู้ว่าได้เวลาเจ็บตัวแล้ว ผมใช้เข็มเบอร์ 18 มันเร็วมากครับ 500 cc ใช้เวลาราว 5-6 นาที เข้าใต้ผิวหนัง
จากนั้นไปเตรียมมื้อเช้า เป็นชุบปลา + เนื้อปลา + แครอท กะหล่ำ และฟักทองปั่น เอาไปต้มด้วยกัน  5 นาที พอสุกก็ใส่ข้าว 2 ทัพพี คลุกไปด้วยกัน ตากพัดลมให้พออุ่นๆ .. ห้ามใส่ปรุงรสเด็ดขาด มันก็จืดบรม ..
(อาหารหมา ลืมไปได้เลย ดมแล้วหันหนี ความจริงผมก็ลองหลายอย่าง มันดีกับเขามากกว่า เพราะเป็นอาหารโรคไตโดยตรง ทั้งลองคลุกซีซาร์หอมๆ ก็ไม่กิน เอามาปั่นละเอียดผสมกับน้ำ ข้าว ซีซาร์ ก็ไม่เอา คงเอียนกลิ่น งั้นป๊าทำให้กินเอง)
เขาทำท่าอยากกิน แต่กินได้แค่ 5-6 คำก็เลิก ก็ยังดีวะ สงสัยกลิ่นผักมันแรงไป อาจต้องลดสัดส่วนลงหน่อย .. ไม่เป็นไรไปฉี่กัน ฉี่ 3 ที่ มีฉี่เยอะด้วย เอาน้ำมาจากไหนวะนี่ .. ตั้งแต่เที่ยงวันเสาร์ เขายังไม่กินน้ำเองเลย เอาไซริงค์ป้อน ก็ได้นิดหน่อย แล้วทำท่าสำลัก ยังดีที่พอกินอาหารได้บ้าง
ไม่ยอมอึ ทั้งๆ ที่ทำท่าอยากอึ อาจปวดหลัง แต่เช้านี้เดินได้ดีกว่าเมื่อคืน .. เสร็จป้อนยา คือยัดไปโคนลิ้นน่ะครับ แล้วเอาไซริ้งค์ป้อนน้ำไปได้สัก 35 cc
ก่อนออกมาบอกเขาว่า ป๊าไปทำงานนะ ไม่หิวเหรอลูก ป๊าวางไว้หิวก็กินนะ ผงกหัวมอง ส่ายหางดุ๊กๆ .. อ่ะ ยังมีอารมณ์ส่ายหางก็เอาเถอะ
เที่ยงกลับไป ชามข้าวเลื่อนไปไกล เขากินเกือบหมด ผมหยิบมาวางที่เดิม เขาลุกไปกินอีก เรียบร้อยครับ .. พาออกไปฉี่ เดินได้ดีขึ้น แถมได้อึก้อนเล็กๆ 1 ก้อน ผมจัดการมื้อเที่ยงของตัวเองอย่างเร็ว แล้วไปนั่งคุยด้วย พอถามว่า เป็นไง ฝีมือป๊าทำอาหาร อร่อยใช่ไหม เขาเลิกคิ้วมองหน้า ถ้าพูดได้ เขาคงบอกว่า ห่วยว่ะป๊า มันหิวเลยจำใจต้องกิน ... แต่เขาก็ดูสดชื่นขึ้น สนใจโน่นนี่มากขึ้น เดินได้ดีขึ้นแล้ว
ฝนตกตอนเย็น November rain เหรอนี่ .. ลูกบ๊าคส่ายหางอย่างกระตือรือร้นเมื่อผมถามว่าหิวไหม ผมบอกเขาว่า รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวป๊าทำกับข้าวให้กิน .. เย็นนี้เป็น ซุบปลา + ไข่ไก่ 2 ฟอง + ผักรวมปั่น เอาไปต้มในกระทะจนน้ำงวดดี กับข้าวสวยทัพพีกว่าๆ ไม่อยากให้กินมากนัก ค่อยๆ กระตุ้นให้กระเพาะลำไส้ทำงานดีๆ ก่อนคงดีกว่า .. พวกซัดเกลี้ยงชามเลยครับ แปลว่าผมนี่ฝีมือทำกับข้าวใช้ได้จริงๆ (จืดสนิทเหมือนเคย) ผมให้นอนพักเกือบครึ่งชั่วโมง เร็วไปเดี๋ยวจะขย้อนออกมา เพราะตอนนี้ผมไม่ได้ใช้ปลอกคอ แต่เปลี่ยนมาใช้สายรัดอกแทน เพื่อช่วยพยุงน้ำหนักตัวให้เขาไม่ต้องลงน้ำหนักที่ขามากด้วย เผื่อเสียหลักก็ช่วยให้ไม่ลงไปคลุกดินได้ง่ายๆ
ฉี่เสร็จ แบบว่าหาเรื่องเดินนานๆ ได้แล้ว มีเซบ้าง กลับมานอนข้างๆ พิงขาผม ยกขาหน้าให้ผมลูบอก หลังจากหวีผม พ่น nanowound (ฆ่าเชื้อราได้ดีและไม่มีสารอันตรายครับ ใกล้หายดีแล้วทั้งๆ ที่ไม่ได้อาบน้ำทุก 3 วัน) กวาดบ้าน เอาที่นอนลงให้เขา พร้อมปูแผ่นรองซับ 2 ผืน เอาเทปกาวแปะให้ติดที่นอนไปด้วย เราก็เริ่มประคบอุ่นตามแนวกระดูกสันหลังกัน เขาหลับมีละเมอด้วย คงรู้สึกสบาย พอหนาว เขาก็ลุกไปขึ้นที่นอนเอง ผมลากที่นอนมาใกล้ๆ นั่งอ่านข้อมูลเกี่ยวกับหมากับพื้นครับ เพื่อจะได้ลูบตัวเขาได้ตลอด เขาดูสบายขึ้น คงเจ็บน้อยลงแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น: