ตื่นมาให้บ๊าคกินข้าว ให้ยา พาไปอึ แล้วมานอนต่อ ราวๆ
เที่ยงครึ่ง แม่เขาร้องเสียงดัง ผมก็ลุกพรวดไปดู ไอ้น้องชายเขาเห็นงูเหลือมตัวใหญ่
ขึ้นมานอนอาบแดดอยู่บนกิ่งมะม่วงที่ยื่นลงไปในบ่อ เราคิดกันว่ามันอันตราย
เลยให้พ่อโทรหาก๋งเปีย ท่านเป็นคนเลี้ยงงูเห่า มีสมุนไพรแก้พิษงูได้
แต่ไม่มีคนรับสาย ผมเลยโทรหาอาพันธ์ บอกเขาว่า เจองูตัวใหญ่ที่บ้าน ไม่อยากเอาไว้
หาคนมาจับให้หน่อยครับ
เขาก็เอามอเตอร์ไซค์ไปรับก๋งเปียมา พอท่านเห็น
ท่านก็ว่าไม่ใหญ่ ผมบอกทางไปแล้วถามท่านว่า จะให้ช่วยอะไรไหม ทั้งๆ ที่ในใจคือ
กูกลัว อย่าให้ช่วยนะ ท่านมามือเปล่า แล้วเดินเข้าไปหาด้านหน้า พูดอะไร 2-3
คำที่ผมไม่ได้ยิน แล้วยื่นมือไปบนหัวงู มันพุ่งลงน้ำหนี ตัวยาวเฟื้อย ผมงงแฮะ
คิดว่ามันจะสู้ .. อาพันธ์ยืนดูอยู่พักใหญ่ บอกผมให้หากระสอบไว้ใส่เหอะ เดี๋ยวตอนไปส่งก๋งมันพันคออาว่ะ
น้องสาวลูกอาของผมแกล้งว่า อาพันธ์ไม่ช่วยหน่อยเหรอคะ
อาพันธ์เขาว่าเขาช่วยดูได้อย่างเดียว ผมก็เหมือนกันล่ะครับ
เมื่อดูตอนมันพุ่งลงน้ำ ก็ประมาณได้ว่า
เส้นผ่านศูนย์กลางลำตัวส่วนที่ใหญ่สุดน่าจะราว 15 เซนติเมตร ความยาวราว 4 เมตร
ไม่ใหญ่เหรอวะเนี่ย ถ้าเดินเจอใกล้ๆ ผมคงแต๋วแตก .. ก๋งเขาก็ลงบ่อ เอาคราดไปควานหา
งูเหลือมดำน้ำได้ไม่นาน ต้องโผล่มาหายใจ ก๋งเขาจับหางได้มั่นคงครั้งหนึ่ง
มันดิ้นหนีน้ำโครมๆ เลย แล้วหนีได้ แต่ก็ไม่ขึ้นตลิ่ง ดำหนีอยู่ในบ่อ
จนเจ้าป้อมเด็กแถวบ้านมาช่วย เอาที่ช็อตปลามาด้วย ลงไปไล่หากันราว 2 ชั่วโมง
ถึงได้ตัว ปลาวิ่งพล่านไปทั่วบ่อ เพราะเจ้างูนั่นก็คงหนีไปทั่วเหมือนกัน
ผมกับน้องและพ่อช่วยกันดูว่ามันจะโผล่มาหายใจตรงไหน บ่อแคบๆ
กลายเป็นกว้างชิบหาย ก๋งเขาว่า เคยไปจับงูเหลือมที่บ้านใกล้ๆ
ตัวใหญ่กว่านี้เท่าหนึ่ง แต่คูเล็กกว่านี้มาก เลยหาไม่ยาก ..
เจ้าป้อมเป็นคนจับคอลากออกมาจากใต้บ้านเล็ก ซึ่งงูหมดแรงแล้ว
เพราะต้องดำน้ำหนีอยู่นาน น้ำเย็น ไม่กล้าโผล่หายใจนานๆ อาจเจอไฟช็อตด้วย
พวกแทบไม่ดิ้นเลย ก๋งรับขึ้นมาจากบ่อ ผมเอากระสอบไปให้ว่าจะใส่ไหม
กางกระสอบให้ด้วยความกลัว แต่ก๋งเขาไม่ใส่ คงกลัวว่างูจะตาย
ท่านจับคอไว้แล้วเอาตัวพาดบ่าเดินไปหน้าตาเฉย ซึ่งผมรีบหลบห่างเลยครับตอนที่ก๋งเขาเดินผ่าน
น้องผมเขาสงสัยว่า เขาจะเอาไปกินรึเปล่าวะ ผมคิดว่าไม่
คนเลี้ยงงูจะไม่ฆ่างู ไม่รู้ว่าไปรู้มาจากไหนเหมือนกัน แต่ผมค่อนข้างมั่นใจ
เชื่อว่าเขาคงเอาไปเลี้ยง หรือเอาไปขายร้านที่ขายงูเลี้ยง
ตัวขนาดนี้ก็คงได้หลายพัน ถ้าจะเลี้ยงเองก็คงไม่ยาก ก๋งเขาทำนา
หาหนูให้กินได้ง่ายๆ พ่อเคยเล่าว่า ก๋งเขาเลี้ยงงูเห่าตัวใหญ่ๆ ไว้หลายตัว
น่ากลัวว่ะ .. แต่เรื่องแปลกสำหรับผมคือ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงไปลากลูกซองมา
วันนี้กลับไม่คิดที่จะฆ่ามันเลย แค่อยากให้ใครก็ได้มาจับมันไปหน่อย
ตอนที่ยังไม่รู้ว่าอาพันธ์จะเอาใครมาจับ ยังนึกห่วงว่าเขาจะจับไปกินรึเปล่า
แต่พอเห็นหน้าก๋งเปียกลับรู้สึกสบายใจว่ามันรอดแล้ว
สิ่งที่เรากังวลคือ ไอ้เข้ตัวน้อยของผม น่าจะยาวราว 2
ฟุตแล้ว มันจะรอดไหมวะ เราเห็นกันว่าปลาแทบหมดบ่อ ปลาตัวใหญ่ๆ หายเกลี้ยง
พวกคงซัดเรียบ เหลือแต่ปลาตัวน้อยๆ ที่พวกไม่สนใจ เคยมีคนเห็นเขาเลื้อยข้ามถนนตอนดึกๆ
แล้วเล่าให้แม่ผมฟัง แม่ก็เคยเจอเองครั้งหนึ่ง มาเลื้อยอยู่ห่างแค่ 2-3
เมตรตอนแม่นอนเปลอ่านหนังสือ ปัญหาอีกอย่างคือ มันมีคู่รึเปล่า ซึ่งผมคิดว่ามี
เพราะผมเคยเจอลูกมัน งั้นไอ้ตัวนี้ตัวผู้รึตัวเมีย ตัวเมียมักจะตัวใหญ่กว่า อื้ม
ต้องดูๆ ไว้บ้าง อย่าสบายใจว่าจับได้แล้ว แล้วถ้าเจอตัวเล็กผมต้องทำไง
ปล่อยไว้มันจะโตเร็วมากๆ อาหารสมบูรณ์ ฆ่ามันหรือจับมัน แล้วกูจะจับยังไงวะ
ขนาดงูตายยังไม่กล้าแตะเลย
คุณอาซิสเตอร์ทั้ง 2 ของผม มาถึงราวบ่าย 2 ทันตอนจับงู
ท่านจะได้เข้าใจว่าไอ้ที่ปลาหมดบ่อ ไม่ใช่เพราะไอ้เข้ของผมนะครับ
แต่ไอ้งูยักษ์ตัวนี้ตะหาก .. ท่านเตรียมของมาไหว้ด้วย ชวนไหว้ป้ากัน
ซึ่งหมายถึงการไหว้บรรพบุรุษทุกท่านที่เสียไปแล้วแหละครับ การไหว้ของเราคือ
เตรียมสำรับอาหาร ขนม ผลไม้ ไปวางหน้าแท่นพระ ที่มีรูปบรรพบุรุษอยู่ข้างๆ
แล้วสวดราว 20 บท จากนั้นก็ลา เอามากินมื้อเย็นกัน
งานนี้เล่นเอาผมผวา พาบ๊าคไปอึ เห็นใบไม้ยาวๆ กูก็ตกใจแล้ว
ปอดแหกสุดๆ เลยครับ จัดที่นอน หวีผม พ่นยา ให้น้ำเกลือ วันนี้ให้ได้ถึง 500 ml แทงเข็มเกินตำแหน่งมานิดหน่อย ตอนถอนเข็มเลือดออกเยอะ
ต้องกดอยู่นานกว่าจะหยุดไหล คงเจ็บน่าดู ผมห่มผ้าให้ ไปล้างชามข้าว ถังน้ำ
น้องผมนั่งขำ ว่าผมยิ่งกว่ามีลูกเสียอีก เสร็จเรื่องราวทุ่มกว่า ไปอาบน้ำสักหน่อย
แล้วค่อยมาให้ยา เป็นอันเสร็จเรียบร้อย กินเหล้าได้
ไอ้น้องชายนั่งรออย่างใจเย็น เขาเข้าใจ
ชินเสียแล้วว่าต้องรอให้เสร็จเรื่องหมาก่อน แต่ไม่จบจริง ผมมีลุกมาดูเขาเป็นพักๆ
ดูความเรียบร้อย ห่มผ้าให้ ชอบลุกผ้าหลุดอยู่บ่อยๆ .. วันแรกที่น้องผมมา
ผมไม่ได้ล่าม ดึงฉากกั้นปิดไว้โดยรอบ เหลือทางเดินด้านหนึ่ง
เอาไม้วางพาดกับฐานบันได้สูงราวฟุตกว่า บ๊าคก็เห่าๆ จำน้องชายไม่ได้ ต้องบอก
น้องชายป๊าไง จำไม่ได้เหรอ กัดไม่ได้นะลูก จนน้องผมพูด บ๊าคก็จำได้ อ้อรู้จัก จบ
นอนได้
วันนี้กินเหล้าได้ไม่มาก ท้องอืดชอบกล
ไอ้น้องชายก็เป็นเหมือนกัน เคี้ยวขมิ้นเข้าไปหลายชิ้น ช่วยให้หายท้องอืดได้ดี
และทำให้ไม่เมาด้วยว่ะ ไปลองกันดูนะครับ ผมไม่รู้สึกเมาเท่าที่ควร แต่กินเหล้าไม่อร่อย
ไม่ลื่นไหลเหมือนเมื่อคืน กินกันได้ราว 400 ml ก็ชวนกันเลิก
นอนดีกว่าว่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น