ท่ามกลางความดุเดือดเลือดพล่านของสงคราม
กลับมีความงามของบทกวี (ที่บาดใจผมเป็นบ้า)
เมื่อ 2 แม่ทัพ ชาย-หญิง ห้ำหั่นกัน ถึงขั้นเอาชีวิต
มันเริ่มด้วยเสียงกระซิบ คำสัญญา
สายลมแผ่วเบา
ที่เต้นเร่าผ่านเสียงหวีดหวิวเหนือความตาย
ของชายนับหมื่นคน
มันไล้ผ่านเส้นผมนาง อ่อนโยนดุจมือชายคนรัก
สัญญาที่กลายเป็นลม
ลมที่พัดผ่านกรีก นำสารที่บอกเล่าซ้ำแล้วซ้ำอีก
ถึงเทพีแห่งเสรีภาพ
และความชาญฉลาด
ที่นางใช้สยบลีโอไนดัสให้กองแทบเท้านาง
มันคือสายลมแห่งความเสียสละ
สายลมแห่งอิสระ
สายลมแห่งความเป็นธรรม
สายลมแห่งความแค้น
คืนๆ หนึ่ง ดูหนังได้เรื่องเดียว กูจะไปทำอะไรกินวะเนี่ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น