นาฬิกายังไม่ปลุก แต่ผมก็รู้ตัวตื่น
เพราะพ่อผมเปิดประตูบ้าน แล้วลูกบ๊าคกระโดดข้ามหัวผมไปท่าไหนไม่รู้
ตอนที่รู้เขาผ่านออกไปแล้ว ผมบอก “บ๊าค กลับมานี่
มาที่ของตัวเอง” แล้วหลบให้ กลัวเขากระโดดพลาดน่ะครับ
การโดนหมาหนัก 35 โลเหยียบ คงไม่ใช่เรื่องสนุก ผมเคยโดน coffee กระโดดเหยียบเท้า เล่นเอาอักเสบ ปวดไปเป็นอาทิตย์
บ๊าคหันมามองผม กระดิกหาง แต่ทำท่ายังไม่อยากกลับ
ผมใช้เสียงซีเรียสมากขึ้น “กลับมาเดี๋ยวนี้”
เป็นเสียงเรียบๆ แต่ชัดเจนว่าต้องทำแล้วนะ คราวนี้ได้ผล
เดินกลับมาอย่างอาลัยอาวรณ์ ทิ้งตัวหมอบกับพื้น พร้อมๆ กับส่งเสียงบ่น
เช้านี้เขากินอร่อยเหมือนเดิม ผมค่อยโล่งใจ
ออกไปก็ฉี่ได้อึได้ มีเดินเซบ้าง มีหอบนิดหน่อย คงเจ็บ แต่ยังดูว่าเดินไหว
อยากเดินไกลๆ วิ่งน่ะ แต่ผมไม่ยอม .. ผมปลดตัวล็อคของสายคาดอกตรงหน้าประตู
ให้มันหล่นลงบนผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่ผมเอามาใช้เป็นผ้าเช็ดเท้า แล้วให้เขาเดินออกไป
ไม่ต้องมานั่งถอดกันทีหลัง ง่ายกว่าเยอะครับ
พูดถึงผ้าเช็ดตัวที่ว่า ผมซื้อจากแม็คโครครับ
เลือกแบบหนาสุด ดูดีสุด ปรากฎว่ามันไม่ซับน้ำ จะว่าผ้าใหม่ ผมก็ลองซักหลายรอบ
ไม่ช่วยอะไร เลยต้องเอามาใช้เป็นผ้าสำหรับให้เขาเช็ดเท้าก่อนเข้าบ้าน แต่ผมไม่ได้พูดเพราะขนาดนี้
ผมจะบอกเขาว่า “เช็ดตีนก่อน”
เขาก็จะย่ำๆ บนผ้า “เช็ดอีกหน่อย”
เขาก็จะขยับเท้าไปมา ช่วยเรื่องความสะอาดได้พอสมควรครับ ดีกว่าไม่มี .. เรื่องนี้ผมก็แปลกใจว่าทำไมสอนไม่ยาก ทุกคนเข้าใจ
ว่าพูดแบบนี้แล้วต้องทำยังไงในเวลาสั้นๆ เขาคงรู้ได้เองกระมัง
ว่าทำแล้วจะให้ความรู้สึกสบายกว่า คุณรู้ไหม หมาเรียนรู้อะไรได้มากกว่าที่คุณคิด
ลองคุยกับเขามากๆ ดู
อ่ะ มาเช็ดก้น คำพูดนี้จะทำให้เขาหลุบหางนิดหน่อย
เขาไม่ค่อยชอบ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร คงรู้ว่าจะทำให้สะอาด แล้วจะรู้สึกสบายกว่า
ผมมองว่าเขาเป็นเด็กนะ คิดว่าเขาเรียนรู้เหมือนเด็กน่ะแหละ ในทางกลับกัน
เด็กก็เหมือนสัตว์ เขาจะใช้สัญชาติญาณสัตว์จนกว่าจะเรียนรู้ความเป็นมนุษย์ได้เต็มที่
เรื่องที่ผมพูดนี้เอามาจากหนังสือจิตวิทยาเด็ก ..
ผมใช้ทิชชู่ม้วนเล็ก สก๊อตซ์ที่ผมใช้เช็ดขี้มูกน่ะแหละ
พับสัก 3 ทบ เดี๋ยวมันจะขาดมาเลอะมือ เช็ด 3 รอบ ดูจนสะอาดดีก็โอเค
ทิชชู่แผ่นใหญ่อย่าไปใช้นะครับ มันสากกว่ามาก เขาจะเจ็บ .. เช้านี้มีตด
ตดเหม็นด้วย สงสัยจะเป็นเพราะอาหารที่ไม่ควรกินที่ผมให้เขาไป เมื่อคืนก็ตดให้ผมดม
ตอนที่ผมพาดตัวเองไปบนที่นอนเขา หน้าผมอยู่แถวๆ ขาหลัง กำลังเอื้อมมือไปลูบหน้าลูบตัวเขาในท่าขดตัว
สวรรค์ล่มเลยครับ ต้องรีบถอยมาตั้งหลัก
เหลือเวลามากพอหลังเอายายัดปาก ผมพ่น Nano
wound ให้เขาด้วย ทิ้งห่างไปหลายวัน ช่วงที่ป่วยหนัก
ไม่อยากให้พลิกไปพลิกมา จับยกแข้งยกขา .. ใกล้หายแล้วครับ เล่นขวดเล็กไป 6-7 ขวด
ขวดใหญ่ไป 2 แล้ว รีบๆ หายหน่อยก็ดีนะลูก ยามันแพง
จะใช้ยาถูกกว่านี้ก็อันตรายเกินไป เขามักเลียตรงนั้นตรงนี้ เดี๋ยวตายพอดี
พอซื้อไหวก็ลงทุนหน่อย เพื่อความปลอดภัย .. ถ้าซื้อไม่ไหวก็คงจำเป็นต้องใช้
แล้วใส่ collar เอา ซึ่งเขาจะทำท่าน่าสงสารมาก
เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยง ชนนั่นชนนี่ บ่นพึมพำ
ตอนจะออกมา เขานอนหมอบคางแนบพื้น มองออกไปนอกประตู
(ผมมีที่กั้นสูงราวฟุตครึ่ง) พอบอกว่า ป๊าไปทำงานนะ เขากระดิกหางตอบว่า เออ
ไปเหอะป๊า แล้วขยับหัวนิดหน่อยเหลือบตามอง
เวลาบอกว่าไปทำงาน เขาจะเข้าใจและไม่เคยร้องตาม
แต่เวลาไปซื้อของเขาจะร้องตาม ร้องจริงๆ นะคุณ ส่งเสียงร้องโหยหวล เห่า กระโดดไปมา
.. ผมเคยอ่านเจอใน nova เขาบอกว่า หมารู้ได้
เพราะเขาสังเกตพฤติกรรมที่แตกต่างออกไปจากปกติของมนุษย์
ต่างนิดเดียวเขาก็แยกแยะได้ ไม่ใช่ว่าหมามีญาณวิเศษรู้ล่วงหน้า .. เก่งนะ คนเรา
ขนาดเห็นกันคาตา ยังแยกแยะไม่ค่อยได้เลย
ผมเคยลองทำทุกอย่างเหมือนไปทำงาน ต่างแค่สีเสื้อ ซึ่งก็ไม่ต่างจากการแต่งตัวไปทำงานวันเสาร์ซึ่งไม่เคยมีปัญหา
กับเวลาตอนเย็นๆ แล้วหลอกเขาว่า ป๊าไปทำงาน .. เขาไม่เชื่อครับ ยังไงๆ ก็ไม่เชื่อ
เขาอาจจะอยากบอกผมว่า หลอกกันหน้าด้านๆ อย่างเงี้ยนะป๊า บ๊าคไม่ได้โง่นะโว๊ย
เที่ยง ไม่ยอมให้ผมใส่สายคาดอกอีกแล้ว อะลองดู
มีเป๋นิดหน่อย ซึ่งเขาก็รู้ตัวดี รีบฉี่ รีบกลับ มานอนเรียบร้อย วันนี้มีอ้อนครับ
พอไปนั่งใกล้ๆ เขามีเอนตัวมาพิง แหงนหน้ามาดมๆ ยกขาหน้าให้ลูบอก แล้วผมก็ได้หลับไป
3 นาที (3 นาทีก็เอาครับ เขาว่าถ้าได้งีบตอนเที่ยงสักนิดหน่อย จะสดชื่นมากขึ้น
ต้องลองเองครับ ผมทำมาหลายปีแล้ว มันเลยชิน)
ตอนเย็นก็หิวซ่กเหมือนเดิม มีเดินตาม นั่งรออย่างใจจดใจจ่อ
ก้มหน้าก้มตากิน วันนี้ผมให้เขาพักหลังกินแค่ 5 นาที ยังไม่มืดดี
เขาจะได้ดูโน่นดูนี่บ้าง อึออกมาก้อนยาวเกือบ 10 นิ้ว สีไม่ค่อยดี เมื่อคืนผมไม่ได้ให้กิน
ulsanic เพราะเห็นกำลังหลับสบาย กะว่าอีกเดี๋ยวก็ได้
แต่ผมเผลอหลับไปด้วย ตื่นมาก็เหลือเวลาสำหรับ vetmedin
มื้อดึกอีกแค่ 50 นาที งั้นวันนี้ไม่ต้องกิน แต่เมื่อเช้าก็อึสีเหลืองดี
ผมต้องระวังไม่ให้พลาดอีก
ทำไมผมต้องสังเกตสังกาอึกับฉี่ มันค่อนข้างสำคัญนะครับ
บอกได้ว่าสภาพร่างกายเขาเป็นยังไง ตับไตไส้กระเพาะ
มันจะแสดงก่อนออกอาการทางกายภายนอก สีฉี่กับปริมาณบอกการทำงานของไตเบื้องต้น
ลักษณะของอึก็บอกได้หลายอย่างเลย เทียบกับคนก็คล้ายกัน
เดินเล่นจนพอใจ และพยายามลาก (เช้ากับเย็นจะใช้เวลานานกว่า
ต้องอึด้วย ผมเลยใช้สายรัดอก) ผมคิดว่าเขาเริ่มเจ็บหลังแล้วแหละ
เลยบ่ายหน้าเข้าหาประตูบ้านเอง แต่ก็ดูสบายใจดี หอบอยู่ 2-3 ที
ก็หมอบมองโน่นมองนี่ พักใหญ่ๆ ไปนอนหงายท้องพิงผนัง (ด้านหลังโต๊ะพับนั่นแหละครับ)
ไม่ได้ทำนานแล้วครับ มันต้องรู้สึกสบายจริงๆ เขาถึงจะทำ อีกอย่าง พักหลังๆ นี่ผมจะเลื่อนเก้าอี้เอนนอนของผมไปชิดผนังแล้วนั่งลงกับพื้นใกล้ๆ
เขา อยากทำก็คงทำไม่ได้ จุดอื่นๆ ไม่สะดวก แต่ก็ดูเขาอยากนอนบนที่นอนมา 2
อาทิตย์แล้วนะ วางลงก็กระโดดขึ้นมานอนทันที
การเสียบเข็มวันนี้ ลึกไปนิด ไม่ถึงเนื้อ
แต่น้ำเกลือหยดไม่เป็นสาย ผมดึงเข็มออกมานิดหน่อย ก็ไหลได้ดี สรุปว่าเข็มเบอร์ 18
ดีสุด แล้วทำไมผมดื้อไม่เชื่อหมอวะ .. ช่วงแรกๆ นิ่งดี คงเพราะดิ้นไม่ไหว ไม่มีแรง
ไม่มีอารมณ์ เจ็บหลังจนไม่มีเวลาจะมาสนใจความรำคาญเล็กน้อยของเข็ม ..
ตอนนี้ดีขึ้นเยอะ ชักขัดขืน แต่ก็ไม่ดิ้น รู้ว่าแค่ต้องทำ วันนี้มีพยายามจะหงายท้องด้วยนะครับ
ผมต้องจับต้นแขนกดไว้ คงต้องใช้เวลาให้น้อยลงแล้วล่ะครับ
ดูสดชื่น อยากกินนั่นนี่ เลยให้กินขนมหมาไป 4 ชิ้น ของ sleeky ที่เป็นบิสกิตน่ะครับ เขามีความสุข แต่มันก็ไม่ได้ดีกับเขาเลย และผมมีปัญหา
ว่าจะทำใจแข็งกับเขาได้ยังไง
วันนี้ ผมไปลากโต๊ะพับที่ไม่ได้ใช้มาหลายปี
เอามาเช็ดทำความสะอาด จะได้เอามากางใช้คอมกับพื้นได้
โดยไม่ต้องไปใช้โต๊ะคอมที่อยู่ห่างเขา ได้นั่งพิงเขาบ้าง
เมื่อยก็พาดตัวไปนอนบนที่นอนเขาบ้าง จะได้มีเวลาอยู่ใกล้กันมากขึ้น
และผมจะได้เขียนอะไรๆ ไปด้วย มันน่าจะดี บ๊าคสำรวจไปเรียบร้อยแล้วครับ ดมๆ
จนพอใจก็ไปนอน หลับไปแล้ว ดูท่าจะหลับสบาย ขนาดเอาหัวหนุนตัวเขายังไม่ตื่นเลยครับ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น